Gnorimus variabilis

[Łukasz Mielczarek]

Larwy tego fajnego gatunku zebrałem 28 września 2008 w bardzo mokrym jesionowym próchnie . Było to kilkanaście larw z czego większość bardzo młodych. Dorosłe larwy, które powinny się przeobrażać jeszcze zimą 2008/09 niestety padły. Ostatniej zimy postanowiłem wystawić larwy na zewnątrz mieszkania, gdzie tegoroczne mrozy wpłynęły bardzo pozytywnie na larwy. Po fali mrozów postanowiłem przenieść larwy do cieplejszej piwnicy. Pierwsze imago wybarwiło się w ostatni poniedziałek. Następne są już w drodze:)
Substratem przez pierwsze miesiące było próchno zebrane razem z larwami, a następnie dębowe(brunatna zgnilizna).
Hodowla prowadzona była na bazie doświadczeń zakończonych niepowodzeniem w latach wcześniejszych larw uzyskanych z próchna olszy czarnej.
Główną zmianą było w ostatniej próbie zwiększenie wilgotności próchna na tyle iż uzyskało konsystencje błota(wcześniej było tylko wilgotne). Pilnowałem by na dnie wiaderka z larwami było zawsze trochę niezwiązanej z próchnem wody co świadczyło o jego nasyceniu.

[Marek Hołowiński]

Gratuluję, gatunek ciekawy i od nie dawna widuję kolejne informacje w literaturze entomologicznej. W swoich stronach znam jedno stanowisko tego fajnego chrząszcza, występuje razem z Gnorimus niobilis. Są to ponad stu letnie niskie grądy z udziałem dębu jesionu, olszy, klonu, jaworu, i innych w domieszce gatunków drzew.

[Łukasz Mielczarek]

W moich okolicach jest to ols jesionowy. Stanowisko jest chronione w pewnym stopniu rezerwatem(nawet dwoma), a że jesion w ostatnich latach intensywnie wypada to larwy mają co przerabiać:). Znalezienie larw jest znacznie łatwiejsze niż imago.

[Pawel Jaloszynski]

Czy jakoś szczególnie widać, żeby larwy wybierały do przepoczwarczenia mniej mokre warstwy substratu, czy też jest im wszystko jedno?

Paweł

[Jacek Kalisiak]

Gratuluję
Widzę, że temat ciągle u ciebie aktualny. Serdecznie namawiam do starannego przygotowania dokumentacji fotograficznej wszystkich stadiów i opisania zarówno przebiegu hodowli, jak i zgromadzonej wiedzy o preferencjach środowiskowych. Bardzo cenne byłoby opublikowanie tego w formie artykułu i równolegle w formie bogato ilustrowanego dokumentu pdf (gdyby były problemy z publikacją drukiem w tak obszernej formie).

[Łukasz Mielczarek]

na pewno nie jest im wszystko jedno bo żadna nie wykonała kolebki na samym dnie pojemnika gdzie by się zapewne utopiła. Wiaderko z substratem jest jednak chyba za płytkie by badać ich preferencje(około 10 cm), a od góry nakryte folią co daje bardzo wyrównaną wilgotność substratu. Takie preferencje można by próbować badać w miejscu występowania larw,ale nasze stanowisko jest niestety w sezonie bardzo nieprzyjazne dla białego człowieka(Ogromne ilości komarów i ślepaków). To stanowisko mam ciągle na oku i może z czasem wyciągnę wnioski czemu akurat w tym miejscu ma się tak dobrze:)

[CezaryN]

Mogę potwierdzić główne spostrzeżenia Łukasza. Od dwóch lat (konkretnie od września 2008) mam w hodowli larwy G. variablis z tego samego stanowiska, w różnych stadiach rozwojowych. Mimo substratu o grubości ponad 20 cm wszystkie larwy (podczas kilkukrotnego przeglądania hodowli) stwierdzałem w najniższej warstwie, maksimum 8 cm od dna, tam gdzie kawałki próchniejącego drewna leżały prawie "w błocie". W zeszłym roku uzyskałem jedno imago, kolebka znajdowała się w połowie wysokości substratu, na granicy mokrego i wilgotnego. Jeszcze jedna wg mnie ważna uwaga. Dla przepoczwarzenia istotne jest konkretne (na kość) przemrożenie hodowli. Tej zimy wyniosłem hodowlę na nieogrzewany strych, gdzie panowała w tym czasie temperatura od 0 do - 3(4) stopni C, i niestety duże larwy, z których oczekiwałem w tym sezonie imago, zamarły. Zapewne było za ciepło. Poprzednią zimę (2008/2009) spędziły w garażu blaszaku i takich problemów nie było. Larwy młodszych stadiów przezimowały bez problemu i żerują w najlepsze.