Krym 2013

[Dispar]

Wyprawa zaplanowana z rocznym wyprzedzeniem a skład ustalony w zimie: Bogdan Klejzerowicz, Darek Wasiluk, Roman Wąsala i moja osoba oraz VW Sharan .
Dzień pierwszy -09.07.2013r
Ruszamy o 9 rano z leśniczówki Darka, chwilę po wyjeździe pierwszy zonk bo okazało się, że nie wykupiłem "Zielonej karty". Ponad półroku planowania co i gdzie a nikt nawet o tym nie pomyślał. Załatwiamy sprawę dość szybko w Łosicach i ruszamy dalej. Po drodze na Dorohusk meldujemy telefonicznie nasz przejazd przez Hańsk Markowi i zatrzymujemy się na granicy. Odprawa poszła gładko bo po niecałej godzinie jesteśmy już na terytorium Ukrainy. Do Kijowa mamy coś ponad 500 km i z zatankowanym po ich stronie pełnym bakiem szybko zasuwany do przodu. To szybko to się szybko skończyło bo pomimo pustej drogi w samym środu lasu zaczaiły się ichnie chłopaki z "drogówki". Kosztowało to nas 510 hrywień i spowolnienie jazdy do 100km/h . Do Kijowa wjeżdżamy coś po godz. 18-stej i następny szok. Szerokie trzypasmowe jezdnie po których jedzie cztery rzędy aut ponieważ brak lini rozdzielających pasy . Wyjeżdżamy na drogę do Odessy i jedziemy przekraczając przepisy max. o 10 km zatrzymując się co jakiś czas żeby „odcedzić kartofelki” i wyprostować nogi. Około 2 w nocy zatrzymujemy się na zamkniętej ale oświetlonej stacji paliwowej a ja przy okazji przeglądam okolice dystrybutorów paliwa. Siedzi sporo H. armigera a pomiędzy nimi po jednym okazie D. cailino i P. delphini. Około godziny 5 zatrzymujemy się w okolicy Chersonu na przydrożnym targowisku. Chłopaki kupują warzywa i owoce a ja po cichu szperam za motylami. W końcu znajduję okaz I. rusticata przy energooszczędnej żarówce. Szperam dalej a chłopaki już odpalili silnik- znajduję dwa kolejne okazy I. rusticata ale trzeba się zbierać bo mogą zostawić . Kolejny przystanek w Krasnopierekopsku- to już Krym. Zatrzymujemy się przy barze „coffi” razem z drugim Sharanem z Białegostoku którego wcześniej wyprzedziliśmy – rodziny wyjazd nad morze. Chłopaki zamawiają kawę a ja nadal szperam . Tym razem wyszperałem znów P. delphini i I. rusticata . Wjeżdżamy na Krym a Bogdan przeciera oczy ze zdumienia. Wciskamy mu, że jest pięknie a tu okolica płaska i monotonne obszary rolnicze a raczej same nieużytki. Dopiero przed samym Symferopolem ukazał się masyw Czetyrdachu i buzia mu się rozjaśniła. Przed wjazdem na płaskowyż pod Czetyrdachem robimy solidne zakupy i wjeżdżamy na ponad 1000 nmp. do znanej już nam Tur-bazy – jest godzina 15-sta. Za nami prawie 1600 km. Chwilę potem nastąpiła jedna ze wspanialszych chwil na tym wyjeździe- prysznic . Mieliśmy w planach iść spać ale właczył mi się „szperacz” i przy świetlówkach wewnątrz budynku znalazłem jedną S. suecica, potem następną, a potem 3 E. polygramma. Zamiast spać ruszyliśmy z Bogdanem w okolice Turbazy na pięknie porośnięte murawy. Zaraz za ogrodzeniem wpadła mi do siatki S. roscida, potem kolejne, trafił się też A. geron a za nim jeszcze dwa okazy. Chcąc jednak zaświecić w nocy trzeba było trochę się przespać co też uczyniliśmy .
Fotki i Cd. nastąpi niebawem.

[Tomasz Świderski]

Fajny żywy styl opisu-- czekam na więcej...

[Markus]

Doskonała relacja. Poproszę zdjęcia "sztuki ludowej" z Krasnopieriekopska (tych maszkaronów stojących przed budkami z kebabem)

[Wujek Adam [†]]

A kiedy nadejdzie zapowiadane niebawem?

Nie mów Disparze, że jedynie motyle obrodziły!
I wrzuć wreszcie nieco fotek, bo choć fajnie piszesz, to wzrokowcy czują niedosyt!

[Dispar]

Powrót kosztował nas sporo sił i jeszcze dochodzę do siebie - tym bardziej, że wróciłem przeziębiony. Trochę wyprzedzę fakty ale na tym wyjeżdzie praktycznie nie było Cerambycidae. W górach było za zimno i brak drzew a nad morzem był żar jak z patelni. Darek Wasiluk uganiał się za ryjkami na różne sposoby łacznie z otrzepywaniem do parasola i zbytnio nie powalczył. Ja widziałem tylko 1 okaz S. rufus i kilka A. moschata a do drugiego ekranu przyszła para Cerambyx ssp.
W okolicy Krasnopierekopska nie widziałem żadnych bud z kebabem - być może nie zwróciłem na to uwagi.Ale jest tam sporo ciekawych miejsc na nocne świecenia.
Mam z tego wyjazdy bardzo mało zdjęć zdjęć ale Bogdan narobił ich bardzo dużo.
Poniżej pierwsza fotka ze wschodniego urwiska na płaskowyżu z widokiem na Czetyrdach, fota druga z Turbazą i trzecia z urwiska w dolinę po wschodniej stronie.

[krzysztof570630]

Ojj zmęczony jesteś okrutnie bo po trzech fotkach znowu przerwa . Dawaj chłopie, bo wiem że możesz więcej

[Dispar]

C.D.
Pospałem trochę zbyt długo bo Bogdan zdążył już spenetrować murawy zanim wstałem. Twierdził, że S. roscida jest dużo bardziej aktywna przed zmierzchem niż w dzień. Motyle podrywały się z traw i odlatywały na kilka metrów. Czas był zacząć przygotowania do nocnego świecenia. Darek z Romanem zostali na miejscu – na werandzie ich „bungalowu” było super miejsce do świecenia. Wyjechaliśmy we dwóch na północno-wschodnią krawędź płaskowyżu i ustawiliśmy ekran w miejscu gdzie był piękny widok na odległy o około 30 km Symferopol. Bogdan rozsmarował przynęty i razem z zapadnięciem zmierzchu odpaliliśmy lampę 400 W oraz UV 18 W. Kilka metrów od nas była duża kępa zadrzewień w których rosły też dęby i liczyliśmy na ciekawe motyle. Chwilę po zaświeceniu na przedpolu ekranu zaczeły pojawiać się pierwsze motyle. Było ich mnóstwo, serce się już zaczęło radować dopóki nie zaczeły siadać na ekran. To były dwa gatunki motyli - jakieś Pyralidae i Eilema której nawet nie oznaczałem. Mineło trochę czasu i zrobiło się jednak ciekawie. Złowiliśmy kilka fajnych gatunków: C. nymphagoga, E. adulatrix, A. auphorbiae, E. linogrisea, Ch. hyperici, P. delphini, H. livornica, E. disctinctaria oraz C. aspersa którą błędnie oznaczyłem jako E. latens. Za to na przynęcie było „ni chu chu” tzn. nic . Na tym płaskowyżu warunki pogodowe są jednak cały czas płynne i bardzo szybko zrobiło się tak zimno, że musieliśmy zakończyć połowy i wracać na kwatery. Okazało się , że na Turbazie temperatura była o 3 stopnie wyższa i koledzy zdążyli złowić już m.in. Ch. rectangula i D. candelisegua. Darek złowił też piękny okaz E. gueneata który mi od razu sprezentował - niech mu bozia we wnukach wynagrodzi . Ja i Bogdan spaliśmy w drugim budynku więc szybko zmontowaliśmy ekran na ścianie przy naszym pokoju- dławiki stały na lodówce a żarówki przez okno wywiesiliśmy na zewnątrz. Jeszcze się dobrze nierozżarzyły jak przyleciała do nich Ch. maculosa. Okazało się, że ściany budynku pokryte są taką utwardzaną płytą gipsopodobną które dobrze zachowywały ciepło i motyle przylatywały do niej. Złowiłem jeszcze wtedy Ch. hyperici, D. candelisegua oraz O. literosa. Fajnie było, coś tam się rozlało po szklaneczkach i gdzieś około 2 rano poszedłem sobie spać przed Bogdanem. (Dopiero póżniej okazało się, że chodzenie spać przed nim po „jednym małym” to był świetny pomysł bo on chrapał jak borsuk .)

[Bogdan Klejzerowicz]

Poproszony przez Darka wstawię kilka zdjęć. Będąc po raz pierwszy w tym „dzikim kraju” i zafascynowany przepięknymi widokami zrobiłem dużo fotek. Nie będzie jednak ujęć motyli, dzienne były szybsze nie tylko od siatki, ale również od migawki aparatu. W nocy nie było czasu na robienie zdjęć, ważniejszą sprawą był przegląd motyli na ekranie oraz w moim przypadku wyszukiwanie samic.

[Bogdan Klejzerowicz]

Ciąg dalszy.

[Bogdan Klejzerowicz]

Następne zdjęcia.

[Bogdan Klejzerowicz]

Dzisiaj ostatnie zdjęcia.

[brakkonta]

Ja tylko małą poprawkę naniosę Czatyr Dah, tam w pierwszym słowie jest „a” nie „e”. Nazwa jest tatarska - Çatır dağ (z rosyjska Чатир-Даг).
Ciekawe swoją drogą, czy kiedyś będzie mi dane tam być. Mam jakieś takie swoje miejsca do których mnie ciągnie – to właśnie Krym, Karpaty Ukraińskie, Bułgaria i Grecja.
Mazep

[Dispar]

Dzień drugi:
Wstajemy gdzieś około godziny 9-ej i jak najszybciej ruszamy w teren. Od razu za bramą Turbazy trafiamy na podlatane M. aurelia oraz latające pomiędzy nimi P. argus. Idziemy w druga stronę gdzie wczoraj były S. roscida i co jakiś czas podnosza się one z traw przed nami ulatując z wiatrem. Coś tam mignęło kątem oka i udało się to złowić – A. geryon. Ten gatunek jest tak mały, że trudno go zauważyć gdy leci nisko nad zielonymi trawami. Lata sporo M. galatea, jeden okaz I. podalirius i… I to wszystko . Dołącza do nas Darek i razem idziemy na północno-wschodnie stoki płaskowyżu. Jego południowo-zachodnia część to Krymski Park Narodowy którego granica przebiega niedaleko od Turbazy i trzymamy się od tej części z daleka. Teren po którym idziemy pięknie usłany kwitnącymi roślinami ale motyli poza M. galatea nadal brak. Schodzimy na stok gdzie zaczynają się zadrzewienia ciągnące się aż do podnóża i tutaj jest już dużo lepiej. Motyli coraz więcej ale rewelacji nie ma. Latają P. daphnis, A. paphia, A. hyperantus, jakieś „ichnie” semele tzn. H. pellucida, oraz A. nigricornis. Na baldachach praktycznie żadnych chrząszczy. Dopiero po jakimś czasie pokazały się pierwsze A. pandora ale latały tak szybko że nie były do schwytania. Bogdan gdzieś w krzakach wychwycił B. hecate ale była tylko jedna. W miejscu gdzie zaczynały się buczyny pokazało się kilka B. circe. Siadały jednak wysoko w pnie drzew i można było „im pogwizdać” . Jedną ładną samiczkę przydybałem później jak się wygrzewała na wapiennej skałce. Potem mnie przydybała Rosjanka która szukała zaginionej „sumki” i zaczęliśmy wracać do Turbazy tym bardzie, że Darek obiecał nam, że nad morzem to P. pandora i B. circe latają jak u nas bielinki (obiecanki cacanki ). Siedząc sobie na zewnątrz pod swoim pokojem zaczęliśmy obserwować, że szybko latające P. pandora mają swoje stałe miejsca przelotu i często siadają na rosnącej dość blisko kępie ostrożeni. Zaczynamy je łowić ale cóż z tego jak prawie każdy motyl ma uszkodzenia skrzydeł. Można więc było zrobić tylko jedno - pójść spać przed nocnymi połowami. Wieczorem rozstawiamy ekran około 500 metrów dalej niż noc wcześniej na fajnie położonym kwiecistym zboczu. Do ekrany przylatują praktycznie te same gatunki co noc wcześniej – głównie mnóstwo H. armigera, Eilema ssp. oraz jeden gatunek Pyralidae. Zastanawiam się – po ja tu siedzę jak na Turbazie leci to samo a nawet i lepiej. Wracamy około północy- dostaję od Darka prezent w postaci Idea moniliata i już jest dobrze . Na tym gatunku bardzo mi zależało ale nie liczyłem że się trafi. Coś tam jeszcze łowimy do 2-ej, po jednym, po jednym i idziemy spać.
Dzień trzeci:
Rano postanowiłem zbadać dolinę leżącą po wschodniej stronie płaskowyżu opadającą stromo w kierunku drogi Symferopol.-Ałuszta. Dzień wcześniej koledzy widzieli podobno trzy sępy latające nad nią więc i ja tam polazłem. Po dotarciu nad urwisko od razu pokazały się te wczorajsze trzy sępy. Piękny widok jak szybują poniżej Ciebie a za chwilę powyżej. Krótko trwało i odleciały a ja zacząłem schodzić stromym żlebem w dół. Co chwila latały motyle - P. pandora, I.podalirius, H. pellucida, jakieś niebieskie modraszki, coś ciemnego schwyciłem-M.dryas. Szkoda czasu i schodzę w dół do ściany lasu licząc że w końcu spotkam tam jakieś chrząszcze. W połowie drogi siadam sobie na występie skalnym i podziwiam krajobraz. Nie wierzę własnym oczom- 100 metrów odemnie na podobnym występie siedzi sobie sęp płowy. A ja ani lornetki ani aparatu fotograficznego. Sęp w końcu odlatuje a ja schodzę niżej. W zagłębieniu skalnym mała sadzaweczka jak kałuża a w niej sporo kijanek. Kątem oka spostrzegam wielką szaro-zieloną żabę pod woda. Wygląda jak kamuflaż na amerykańskich wojskowych spodniach. Widocznie mamusia kijanek. Patrzę w górę a do krawędzi urwiska bardzo daleko- patrzę w dół a do lasu też daleko. Krótka decyzja –wracam bo nie wiem czy dam rade wrócić bo kolano coś się zbuntowało. Wspinam się ze 100 metrów w górę, siadam gdzieś na głazie i przeżywam szok. W dolinę wleciało 5 sępów a wraz z nich dwa stepowe orły. Serce się raduje a nad nimi na krawędzi urwiska lata jeszcze sokół (ssp.). Obserwuję je z 15 minut ale koło mnie zaczął latać jakiś brązowy modraszek więc się nim zająłem. Złapałem go choć to nie było łatwe- samiczka P. ripartii ale jakaś dziwna. Wracam umęczony na Turbazę ale pełen wrażeń. Noc zapowiada się zmarnowana- jest coraz zimniej i szkoda czasu na długie świecenie bo rano wyjeżdżamy nad morze do Sudaku. Przylatują chyba ze dwa H. livornica i nic ciekawego więcej. Popijamy zdrowie Romana bo cos się źle poczuł i czas iść spać. Bogdan zawzięcie siedzi przy ekranie bo zwiała mu gdzieś samiczka Ch. rectangula i liczy, że wróci. Rano czas wstawać a Bogdan ledwie żywy. Okazało się, że około 2-ej w nocy dość mocno się ociepliło i złowił sporo fajnych gatunków. Łowienie w górach to jedna wielka niewiadoma .