Można zastosować odwrotny mechanizm - owady uciekające od ciepła (w nadmiarze). Ja czasami robię to tak - próbka niezbyt grubą warstwą do naczynia, koniecznie o płaskim dnie i jego możliwie dużej powierzchni, najlepiej metalowego. Całość na poduszkę (koc) elektryczny. W krótkim czasie, co żywe pojawia się na powierzchni.Miłosz Mazur pisze:(pewnie nie wszytskie owady lezą do światła czy ciepła żarówki).
).
to ja się do niej w pełni przychylam 
Ale używam w dodatkowej poszewce, więc do innych celów też się jeszcze nadaje A stosuję to od kilkudziesięciu (już 
) lat. Więc po raz kolejny wychodzi, że trzeba jeździć na owady z kolegami, a wtedy wiele da się nauczyć . Nie próbowałem, ale teraz w dobie full-wypas żelazek z termostatem … Raczej nie ma większego problemu, np. tu:Miłosz Mazur pisze:Patent z kocem bardzo ciekawy jeszcze o nim nie słyszałem tylko gdzie teraz dostać taki koc na małe pieniądze jak już osobniki ze wschodu dalszego i bliższego tak rzadko odwiedzają nasze ulice...
Na sita doskonale nadają się wkładki do popielniczek, takich, jakie często stoją przed marketamiJacek Kalisiak pisze:Przy okazji, gdyby ktoś miał lub robił zgrabne obręcze do sita (z gruba takie średnice jak na zdjęciu) to chętnie bym się dołączył z zamówieniem lub kupił. Te sita ze stalowej siatki wydają się zbyt delikatne. Właśnie w weekend byłem świadkiem jak pękały druty pierwszego dnia używania.
. Ważne, żeby miały jak największą średnicę (około 30 cm) i siatkę z mocnego, stalowego, nierdzewnego drutu. Sito zrobione na bazie takiej wkładki z powodzeniem używam już od kilku lat i nic niedobrego (przetarcia drutu) się z nim nie dzieje. To nie jest duży problem. Do zamocowania rączki zastosowałem drugą obręcz o średnicy nieco większej niż obręcz z sitem. Tą obręcz założyłem na zewnątrz worka z sitem, a obie obręcze zszyłem mocną nicią. Oprócz tych obręczy jest jeszcze jedna — górna, także z rączką. Ma ona średnicę około kilka cm większą od średnic obręczy „dolnych” (z sitem i uchwytem), dzięki czemu bez problemu mogę wynicować górną część worka w celu oczyszczenia go. Obie obręcze (górna i zewnętrzna dolna) wykonałem z nierdzewnego drutu stalowego (tzw. „kwasówki”) o średnicy około 4 mm, a rączki z uchwytów do pilników.Jacek Kalisiak pisze:Daje się do tego dospawać rączkę?
... widaćChiffchaff pisze:Miłosz jest po lewej.
, ale i Miłysz dla oka jest Obrazek z prawej, bo i ładne Dziewczę.
). I tu pytanie, po przydługim wstępie. Czy są jakieś specyficzne miejsca, w których to warto łapami zaczerpnąć ściółki? Na jaką głębokość się pazurami wgryźć? Przecie nie będę siał gdzie popadnie, jakieś specjalne miejsca muszą być (tak jak poczwarki motyli się ryje przy nasadzie pni drzew). Robota fajna, a i myślę że niejeden np. kusakolog skorzystałby przy takich moich przesiewkach (chroń nas Boże od ognia, powodzi i kusaków ) - co by mnie interesowało to biorę, a pfe, kusaki pójdą na Forum (i z resztą inna część chityny też).
.a tenebrionidy na ten przykład (zobacz post Chiffchaffa tu: viewtopic.php?t=11906), albo różne leśne Ptinus.J.M. pisze:a prócz Troxów to co tam bywa (o te budki mi chodzi)?
Wprost przeciwnie, właśnie do tego sita doszedłem przez etap wymiennych workówMarek Wanat pisze:Stąd Pawle prosta droga do siania prosto do wymiennych worków,
. Kwestia indywidualnych preferencji, mi ten system wystarcza, nie narzekam na niedostatki materiału do preparowania.Przy małych oczkach objętość przesiewki jest nieduża; wolę przesiać więcej ściółki na miejscu i mieć bardziej skoncentrowany materiał z dużą liczbą drobnych owadów niż wielkie ilości śmiecia w plecaku, z którego w domu być może wylezą mi ze trzy większe chrząszcze. Na pewno do winklerów czy tulgrenów lepszy będzie materiał grubszy, bo moje przesiewki zwykle przypominają bardziej glebę niż ściółkę.Marek Wanat pisze: po prostu nie przeszkadza ci nadmierna ilość przesianej ściółki
