Jacek już fachowo załatwił sprawę z cechami kluczowymi
![Brawo! :brawo:](./images/smilies/anim/oklasky.gif)
, pozostała mi więc jedynie ikonografia.
No, może nie jedynie.
Podzielam zdanie mojego przedmówcy w kwestii niecelowości tworzenia odrębnego rodzaju
Cephalocrius z wykorzystaniem do tego cechy gatunkowej podniesionej do rangi cechy rodzajowej.
I wobec tego padła słuszna uwaga: powinienem napisać:
Arhopalus (= Cephalocrius) syriacus, lecz w mym poprzednim poscie zabrakło "=".
To jest jednak tylko pewien z możliwych punktów widzenia na taksonomię i systematykę, a więc sprawa w niniejszym wątku nie najistotniejsza.
Dla mnie ciekawsze są cechy różniące europejskie wykarczaki. Cechy nie tyle kluczowe (wyróżniające), co różnicujące, a więc pomocne przy porównywaniu tych gatunków - jeśli nimi dysponujemy.
-
A. ferus najłatwiej rozpoznać: jest on zwykle najokazalszy, najbardziej baryłowaty, ciemny (zwłaszcza samice), o masywnym, beczkowatym przedpleczu. Ma też najkrótsze czułki w stosunku do ciała.
-
A. rusticus jest najczęściej nieco mniejszy, mniej pękaty, bardziej grzbieto-brzusznie spłaszczony, nie tak ciemny jak poprzedni gatunek, a jego przedplecze nie jest tak pękate jak u
A. ferus.
-
A. syriacus jest statystycznie najmniejszy, a także najdelikatniej zbudowany: jest bardziej podłużny od gatunków pokrewnych, "wyszczuplony" i najsilniej grzbietowo-brzusznie spłaszczony. Kolorystykę miewa różną, od ciemnej (ale nie aż tak jak
A. ferus), do bardzo jasnej - dotyczy to zwłaszcza samców. Pokrywy
A. syriacus są zwykle wyraźniej pionowo żyłkowane niż u innych europejskich wykarczaków, a jego czułki u obu płci są najdłuższe w stosunku do ciała.
Niniejszy wątek nie aspiruje do kategorii klucza do oznaczania.
Niemniej o pewnych cechach warto wspomnieć, jeśli ma się to komuś do czegoś przydać.
Poniżej fotka parki
Arhopalus syriacus i dodatkowo zdjęcie porównawcze samic europejskich przedstawicieli rodzaju wykarczak.