Cerambycidae - top lista - ***TOP 10*** - most wanted

[i g n]

witam szanownych Forumowiczów, na forum cisza,
więc proponuję na pobudzenie wyobraźni abyście podali Wasze top 10 - Waszym zdaniem 10 naj... gatunków, które chcielibyście mieć w kolekcji - lub macie, gatunków których posiadanie można uważać za swego rodzaju entomologiczny zaszczyt. proszę podawać krajowe (bez chronionych i mistycznych w kraju nie notowanych na bieżąco)
Pozdrawiam.

[Jacek Kurzawa]

Bardzo rzadkie wszędzie:
stierlini
depsarium
ingrica
ulmi
ibex
excellens


Rzadkie w Europie: (z Polski znane z zaledwie kilku okazów):
schaefferi
ungaricus
lamed
varini
kiesenwetteri

Nierzadkie poza Polską:(z Polski znane z zaledwie kilku okazów):
nigripes
interrogationis
gracilipes
obscurior
myops
speciosus

teraz nastepuje ok 20 gat rzadko poławianych, ale czasem licznie: marmottani, pantherinus, octopunctata itd...

[TomaszNiechoda]

piękny post Panie Jacku dla Nas poczatkujący to wspaniały drogowskaz choć nigdy nie będę zbierał okazów w celu ich indenyfikacji może coś pogodnego dla innych "grup" - i top 10 dla wszystkich chrząszczy

[Wujek Adam [†]]

Bardzo rzadkie wszędzie:
stierlini
depsarium
ingrica
ulmi
ibex
excellens


Rzadkie w Europie: (z Polski znane z zaledwie kilku okazów):
schaefferi
ungaricus
lamed
varini
kiesenwetteri

(...)

Heh, ta względność, relatywizm i punkt widzenia zależny od punktu siedzenia...

Nie zaliczyłbym Tragosoma depsarium do gatunków z grupy "Bardzo rzadkich wszędzie". przykładowo: w Albanii, Grecji, a także na północy naszego kontynentu nie jest ona specjalnym rarytasem.

Alosterna ingrica wcale nie jest rzadko spotykana np. w Puszczy Białowieskiej. Trzeba tylko wiedzieć gdzie, kiedy i jak jej szukać!

Pseudogaurotina excellens w sprzyjających biotopach występuje często, trwale i stabilnie. Najnowsze badania, prowadzone m. in. w ramach programu "Natura 2000" pokazały, że sichrawa jest o wiele szerzej rozprzestrzeniona i pospolitsza, niż wydawało się 10 lat temu.

Akimerus schaefferi miewa tendencje do wręcz masowych pojawów. Specyficzne siedlisko, a zwłaszcza zwyczaje tego gatunku, sprzyjają postrzeganiu go jako unikat i rzadkość, co wcale prawdą nie jest!

Pachyta lamed, podobnie jak Akimerus, ma swoją specyfikę. I przez to jest zazwyczaj rzadko notowana, co wcale nie znaczy że faktycznie jest gatunkiem rzadkim!



Do niedawna za gatunek wyjątkowo rzadki uważny był Molorchus marmottani. Czas (i praca w terenie) zweryfikował ten pogląd. I z innymi gatunkami było/jest/będzie podobnie!

Może kiedyś napiszę o tym więcej, zahaczając o tak ciekawe kwestie jak np.: fluktuacje populacji, dostosowywanie się gatunków do nowych siedlisk/nowych roślin żywicielskich, czy nowe metody badawcze.
Na razie jednak zmykam na wieczorny "obchód terenu".

Pozdrowienia dla wszystkich kózkolubów ze słonecznej Tesalii!

[Jacek Kurzawa]

Ten wątek ma tytuł i dość prosty przekaz:

Cerambycidae - top lista - ***TOP 10*** - most wanted
...abyście podali Wasze top 10 - Waszym zdaniem 10 naj... gatunków, które chcielibyście mieć w kolekcji .....

i nie ma co dyskutować na temat, co komu się wydaje (*), tylko wystarczy podać te 10 gatunków.

* - wszystkie gatunki wystepujące w Polsce są (albo będą) znane z tego, że gdzieś bywają liczniejsze. Nie zmienia to niczego w odniesieniu do bez mała 10-15 gatunków, że z Polski znane są z 1-5 okazów.

[Wujek Adam [†]]

Zgadza się.
Wątek ma właśnie taki tytuł, więc wstawianie w nim textów w stylu: "Bardzo rzadkie wszędzie" czy "Rzadkie w Europie" wg własnego widzimisię może wzbudzać uzasadnione kontrowersje, prawda?

Jeśli zaś chodzi o meritum, to nie mogę spełnić prośby Autora tematu, ponieważ wszystkie krajowe gatunki Cerambycidae już w zbiorze posiadam.

[Jacek Kurzawa]

No właśnie o to chodzi Adam, żeby wstawić wg własnego widzimisię i to nie ma wzbudzać kontrowersji tylko być cegiełką w tej zabawie.
Ja też posiadam wszystkie z tych gatunków od 25 lat w zbiorze (ostatnim brakującym był dla mnie steirlini, ktorego dostałem od J.Plucińskiego), ale umiałem taką listę podać, mając nadzieję, ze zostanie odebrana własciwie - jak zabawa i moja lista wg mojego widzimisię.

Kto nastepny?

PS. W moim zestawie pominąlem przypadkiem Cornumitila quadrivittata. Powinna tam być.

[Wujek Adam [†]]

Aha.

Prywatnie/osobiście do najciekawszych/najcenniejszych/najbardziej poszukiwanych krajowych (cokolwiek by przez to rozumieć! ) kózkowatych zaliczam:

1. Tragosoma depsarium
2. Acmaeops pratensis
3. Cornumutila lineata
4. Pedostrangalia revestita
5. Lepturalia nigripes
6. Necydalis ulmi
7. Molorchus kiesenwetteri
8. Mesosa myops
9. Exocentrus stierlini
10. Aegomorphus francottei.

Robiąc powyższe zestawienie mam na myśli własną wielką chętkę na pozyskanie okazów z tych gatunków odłowionych na terenie Polski!

[Rafał SZCZECIN]

Z listy Adama udało mi się kiedyś przypadkiem zapewne odłowić Pedostrangalia revestita ( det.J.Kurzawa) koło Szczecina. To był tylko jeden okaz na barszczu zwyczajnym na podmokłej łące z tyłu ogródka.

[Przemek Zięba]

1. Tragosoma depsarium
2. Acmaeops pratensis
3. Lepturalia nigripes
4. Molorchus kiesenwetteri
5. Mesosa myops
6. Exocentrus stierlini
7. Aegomorphus francottei.

Wyłowiłem z tej listy parę gatunków, które dopóki nie potwierdzone powinno chyba sie uznać za historycznie ( a niektóre za mitycznie )) występujące w PL a w chwili obecnej nie stwierdzane na terenie PL podobnie do P.kaehleri. Chyba, że komuś uda się potwierdzić ....

[i g n]

dziękuję za odpowiedzi, płynie z nich spokój i entomologiczne spełnienie ,,wszystkie krajowe... ".

w przygodzie z Cerambycidae i nie tylko, następują zapewne takie etapy:
1. gatunki z najbliższej okolicy
2. gatunki zebrane na wycieczce poza ,,swój" teren okazyjnie
3. gatunki sławne , ,,kultowe" i dużych rozmiarów - krótkie wycieczki w konkretne obszary kraju
4. gatunki specyficzne dla danego mikro/mezo-regionu - długie wycieczki z osprzętem
5. wymiana okazów, giełdy, targi czeskie itd.
6. stan bliski spełnienia polskiego kompletu
7. długie lata oczekiwań urozmaicone wycieczkami za granicę
8. 98-100% gatunków krajowych, wielu znajomych, wspomnienia związane z każdym okazem w gablocie - bezcenne.

szczerze Panom gratuluję, jestem świadomy, że takowa kolekcja wymaga nieraz i ćwierć wieku zaangażowania i dużo szczęścia. Mimo wszystko liczy się przygoda, wyprawa, przygotowania do niej, oczekiwania od natury - zawsze za wysokie,

ja natomiast mam zaledwie 70 gat (50 z mojej najbliższej okolicy). Z największym ,,uznaniem?" patrzę w gablocie na:
1. Saperda similis
2. Stenostola ferrea
3. Chlorophorus herbstii
4. Pedostrangalia pubescens
5. Tetropium Gabrieli i pozostałe

marzeniem (jak na razie skromnym) jest natomiast spotkanie
1. Saperda carcharias - osiki nie brakuje, mam 1 okaz wyłowiony dawno temu z ogniska klasowego ( w terenie nie udało się go spotkać)
2. tzw. ,,duży sosnowy robal" - zwiedziłem setki ha borów sosnowych i nic i nic i nic zero..

pozdrawiam

[Marcin Szewczyk]

Powiem Tobie, że jeśli chodzi o zbieranie owadów to wygląda to mniej więcej tak jak napisałeś:-).

[wojtas]

Saperda carcharias moim zdaniem zdecydowanie łatwiej jest wyhodować niż spotkać w postaci imago.
Skoro jest to twój cel na najbliższą przyszłość to radziłbym ci pozyskać żerowisko końcem kwietnia-początkiem maja i będzie po sprawie.
pozdrawiam Wojtek

[J. Tatur-Dytkowski]

Hodowla jest zawsze jakimś wyjściem, jednak w przypadku tego gatunku jego pozyskanie może się obyć bez targania osikowego kloca. Pewnym sposobem na napotkanie imagines jest odnalezienie charakterystycznie wygryzionych żerowisk na liściach, których zdjęcia zapewne są w sieci. Jeśli już takowe napotkasz, znalezienie osobników dorosłych to formalność.

[Dispar]

Kózkowatymi zajmuję się niejako "przy okazji" w trakcie wycieczek motylarskich i na dzień dzisiajszy mamy z naszego terenu wykazane trochę ponad 70 gatunków. Nie licze tych o których wiem, że są ale ja nigdy ich nie łowiłem - R. macropus, L. kollarii, P. uncinata. Brak tez kilku pospolitych gatunków które na pewno są a wykaże się je wcześniej czy później. Jak na kogoś kto się zajmuje Cerambycidae to 50 gatunków z "najbliższej okolicy" to trochę zbyt mało ale zalezy jak bliska jest ta okolica.
S. carcharias dość łatwo jest namierzyć w osiczynach grubości mniej więcej butelki. U podstawy pnia widać świeże trociny - najlepiej widać to wiosną.