Pieniny Spiskie; 17 kwietnia

Jarosław Wenta

Za ciepło nie było, dość pochmurno, chłodny wiaterek. Ale niespodzianka czekała ukryta wśród krzaków tarniny (sic!) w odległości około 100m od najbliższej buczyny - samica Aglia tau!!! Niestety nie napompowała do końca skrzydeł, mimo że czekałem dobrą godzinę. Zabrana do lasu bukowego nie przywabiła samca, który dwukrotnie (tak myślę, że to ten sam osobnik) przeleciał nieopodal. Czemu? Wie ktoś? W każdym razie zabrałem ją do lodówki i we środę (nie za późno?) spróbuję ponownie. Chyba warto???

Załączam też miernikowce - dobrze oznaczone?

No i Araschnia levana - latało kilka egemplarzy. Świeżych, jak powiew wiosny po ostatnich opadach śniegu w Zakopanem

Pozdrawiam.

Witas · Post autor: **Witas** » niedziela, 17 kwietnia 2011, 19:38

W zeszłym roku miałem taki sam przypadek. Zdjęta z ekranu samica żyła ok tygodnia i ani nie złożyła jaj, ani nie wabiła.
Twoja samica parę dni w lodówce wytrzyma i powinna wabić, bo raczej zapłodniona nie jest. Możesz nawet spróbować powiesić ją w klatce za oknem przed południem. Parę lat temu samce S.pavonia właziły mi do mieszkania w centrum Krakowa jak posadziłem w otwartym oknie samicę
Mierniki ok

Jarosław Wenta

Dzięki, Witas. Na środę zapowiadają ciepły, słoneczny dzień. Spróbuję szczęścia.

Acha, więcej o dzisiejszym spacerze: http://www.facebook.com/album.php?fbid= ... 0ed6caa976

Jarosław Wenta

Środa okazała się piękna i słoneczna.

http://www.facebook.com/media/set/fbx/? ... 44495159de

Nie wiem, jak w innych regionach, ale z moich obserwacji Aglia Tau w Pieninach Spiskich wynika że:
1. Samce latają w przybliżeniu stałymi trasami, liczącymi kilkaset metrów. Często latają w niewielkich, liczących 2-3 osobniki zespołach. Latają nisko, muskają skrzydłami gałązki młodych buków, ich pnie oraz leżące, suche liście bukowe. Często zmieniają kierunek lotu, lecz latają na tyle powoli, że można zobaczyć oczka na ich skrzydłach.

2. Samice nie lubią słońca. Kryją się w cieniu, nisko przy ziemi lub na ziemi, wśród zeschłych liści. Zapewne można je tam znaleźć przy pomocy jakiegoś wykrywacza. Po kilku godzinach bezskutecznych poszukiwań doszedłem do wniosku, że 17 kwietnia miałem szczęście. I to duże!

Samica po kopulacji nie zniosła jaj. Dotknęła gałązki końcem odwłoka (zdjęcie), lecz jakby się rozmyśliła. Drzewko dość dobrze oznakowałem, więc jeszcze będę mógł sprawdzić.