Proszę o pomoc w identyfikacji

[daria259]

Proszę o pomoc w identyfikacji.

[Marek Wanat]

Po co ci identyfikacja, skoro i tak zabijasz wszystko, co się w twoim mieszkaniu rusza bo ono powinno być sterylne? Chcesz wiedzieć co zabiłaś? To dość perwersyjne.

[daria259]

Po co ci identyfikacja, skoro i tak zabijasz wszystko, co się w twoim mieszkaniu rusza bo ono powinno być sterylne? Chcesz wiedzieć co zabiłaś? To dość perwersyjne.

Skąd taki wniosek? Poza tym nie wiem czy to dziwne, że ktoś nie chce mieć w domu robactwa? Jakby to była pluskwa, chociaż wydaje mi się że nie jest, ale po to tu pytam bo się nie znam, to miałabym to olać i żyć sobie z nimi? No jak komu się podoba, ale ja owszem chce żeby w mieszkaniu było czysto, a że zmieniłam mieszkanie, a kiedyś niestety miałam różne przypadki robactwa w wynajmowanych mieszkaniach, to chce to zweryfikować na początku.

[daria259]

Rozumiem, że Ty jesteś tą osobą, która niczego nie zabija i nawet jakbyś miał pluskwy i karaluchy to by sobie u Ciebie swobodnie żyły i u sąsiadów dokoła dzięki temu, bo po co zabijać biedne robaczki?

[Marek Wanat]

Przepraszam, ale to była moja reakcja na oba Twoje niedawne posty, z których nietrudno wywnioskować, że głównie zależy Ci na „zwalczeniu” tego, co się w twoim mieszkaniu pojawia, a mniej albo wcale nie interesuje Cię, czy to jest w jakikolwiek sposób uciążliwe. Trafność mojego odczucia potwierdziłaś szybko tym „robactwem”. Jakoś nie czuję sympatii do ludzi traktujących „dziką” przyrodę jako uciążliwy dodatek do ich życia i w ogóle cywilizacji Homo sapiens. A najwyraźniej do tej grupy się zaliczasz.
Do oznaczenia owada dużo lepsze jest zdjęcie przyżyciowe, a nie osobnika rozgniecionego na papierze toaletowym (choć w tym wypadku pomaga to oszacować wielkość tego co pokazałaś). Wydaje mi się, że to są 2 gryzki i 1 zrolowany motylek, ale pewności nie mam.
A jeśli chodzi o ten dodatkowy wpis, to źle rozumiesz. Zabiłem w swoim życiu przynajmniej milion owadów, ogromna większość trafiła do różnych zbiorów naukowych. Z prusakami sam sobie kiedyś „radziłem” w domu asystenta. W domu omacnicę i mole zabijam bez oporów, podobnie jak ćmę bukszpanową na działce (pewnej nocy przy lampie po 500 osobnikach rozgniecionych palcami przestałem liczyć). Ale do rybika cukrowego czuję sympatię i nawet swego rodzaju szacunek dla przedstawiciela grupy owadów, której udało się przetrwać 400 mln lat (a czy Ty go tolerujesz?). A to, co wpadnie przypadkiem przez okno, wypuszczam (tylko osy zabijam, żeby uprzedzić psa i uchronić go przed cierpieniem). W zabijaniu owadów powinien być jakiś cel...