Polskie Forum Entomologiczne

Kolejna w tym sezonie wyprawa w poszukiwaniu owadów. Organizowane wyjazdy do Turcji i Macedonii były w tym samym czasie , a odstęp pomiędzy nimi wyniósł aż miesiąc (14-20 VII). Miejsce pobytu znajdowało się w południowej Turcji w pasie nad morzem Śródziemnym. Okolice miejscowości Kemer. Wyjazdu, raczej nie nazwałbym typową wyprawą, lecz zorganizowanym pobytem rodzinnym profilowanym na entomologiczny. Sprzęt do połowu (ekran, oświetlenie, siatki itp.) starałem się ograniczyć, tak na wszelki wypadek. Zwłaszcza po wcześniej zamieszczonym na forum poście, dotyczącym przestróg, co do odpraw celnych w Turcji. Na całe szczęście ‘’ strach miał większe oczy, niż w rzeczywistości’’. Myślę, że widoczki okolic ograniczę do zaledwie kilku, a następnie już tradycyjnie będą owady spreparowane. Większość, to motyle nocne, ale znajdą się również chrząszcze. W ramach informacji: Stanowiska do instalowania ekranu znajdowały się na eksponowanych miejscach, co nie wzbudzało żadnego zainteresowania wśród lokalnej ludności, nie miałem żadnych gości. Obszary leśne położone na kamienistych wzniesieniach, obfitowały w bardzo zróżnicowaną roślinność śródziemnomorską z przewagą starodrzewu sosnowego. Pinus pinea , Pinus brutia , Pinus nigra , może była też Pinus halepensis.

Przegląd gatunków rozpocznę od Hyperlais argillacealis (Zeller, 1847), to takie dopełnienie do taksonu z tego samego rodzaju (Hyperlais dulcinalis) z wątku - Macedonia 2022. Na zdjęciu motyl znany w europejskiej entomofaunie z Chorwacji, Grecji kontynentalnej, Krety, Macedonii Północnej i Sycylii. Slamka (2006, 2008, 2013) nie wymienia tego gatunku. Z południa Turcji: Alaköprü 105m, Taşocağı 210m, Uçarı 1.8km na południowy zachód 430m, Köşekbükü 150m. Dane pochodzą od M.Kemal & A.Koçak . Gatunek notowany w ilościach jednostkowych, zwłaszcza na śródziemnomorskim wybrzeżu Turcji, od Antalya do Mersin. Niebawem postaram się zamieścić zdjęcie z krótkim opisem następnego gatunku, znajdującego się w tej samej podrodzinie - Glaphyriinae Forbes, 1923.

Uzupełniam obrazki do poprzedniego gatunku H. argillacealis, (turecka literatura) z preparatami.

Następnym jest dość blisko spokrewniony, motyl z tejże podrodziny Glaphyriinae Forbes, 1923 - Cybalomia pentadalis (Lederer, 1855).
Podawany w opracowaniach: Caradja (1916); Palmonii (1969); Halperin i Sauter (1992). Ogólne rozmieszczenie gatunku: Morze Śródziemne, (wschodnia część), Grecja, Turcja i Liban. Również występuje w Sudanie i Izraelu: Jezioro Galilejskie (przyległe obszary), Dolina Jordanu i Równina Przybrzeżna.
Niestety, tak jak wiele innych "fajnych" gatunków z południa, tylko w jednym egzemplarzu, do ekranu.

Synclera traducalis (Zeller, 1852), motyl z rodziny Crambidae. Do Europy przylatuje rzadko, zanotowany np. w Bułgarii. Zasiedla Amerykę Południową, Afrykę Południową (Madagaskar, Mahamasina), Aden, Syrię, Palestynę, Indie, Cejlon i Birmę itd. Jak na "migranta", to miałem szczęście odłowić kilka sztuk, widać na zdjęciu, zachowany w nieskazitelnej formie.

Deltophora maculata (Staudinger, 1879), oprócz Turcji notowany na Bałkanach, Krymie, w Azji Mniejszej i środkowej. Pokazuję aparat kopulacyjny samca, ponieważ motyl jest podobny do D.stictella.

adam k. pisze: ↑poniedziałek, 28 sierpnia 2023, 10:42 D. maculata , oprócz Turcji notowany na Bałkanach, Krymie, w Azji Mniejszej i środkowej. Pokazuję aparat kopulacyjny samca, ponieważ motyl jest podobny do D.stictella.

Uzupełniając zasięgi i.., . Występuje w Gruzji, Turcji, Armenii, Azerbejdżanie, Turkmenistanie, Syrii, Libanie, Izraelu, Iranie, Afganistanie i Grecji, a także na Krecie i Cyprze. Został zanotowany w Arabii Saudyjskiej, ale jest to oparte na błędnej identyfikacji. Długość przednich skrzydeł wynosi 5–7 mm. Dorosłe osobniki notowano w locie, od kwietnia do września, oraz w listopadzie.

Na zdjęciach, Catocala conversa (Espers, 1787). Liczebność tej sówki na ekranie, mogę określić na dużą. Każdego wieczora pojawiało się ich kilka, w różnym stanie zniszczenia, a zachowywały się podobne do naszych, krajowych wstęgówek. W środowisku motyla, roślin pokarmowych gąsienic, widziałem również sporo - Cuercus ilex, (Dąb skalny) Quercus coccifera i inne wiecznie zielone dęby.

Mamy pewnie do czynienia z inwalidą, a z pewnością , to pierwszy chrząszcz w tym poście.

Przedstawiciel Oedemeridae po przejściach, to Oedemera (Oncomera) natolica (REICHE, 1862).

Był pierwszy chrząszcz, teraz następne, największe kózkowate z "ręki". Jestem po konsultacjach z Jackiem, może napisze kilka słów komentarza do gatunków ?

Zdążyłem już pogratulować Adamowi tego niecodziennego zdjęcia
Świetne zdjęcia na mały konkursik, ale robienie konkursu w środku wątku to chyba nienajlepszy pomysł. Dlatego, aby nie pozostawić zdjęć bez oznaczeń.
Na zdjęciach są trzy samice z trzech gatunków, od lewej:

1 - Prinobius myardi
2 - Callergates gaillardoti
3 - Rhaesus serricollis


http://www.cerambyx.uochb.cz/prinobius_myardi.php
https://www.inaturalist.org/taxa/494045 ... ius-myardi

http://www.cerambyx.uochb.cz/callergate ... ardoti.php
https://www.inaturalist.org/taxa/752274 ... aillardoti

http://www.cerambyx.uochb.cz/rhaesus_serricollis.php
https://www.inaturalist.org/taxa/489778 ... erricollis

Dziękuję Ci Jacku, za oznaczenie i ciekawe linki do zdjęć . Mam jednak w związku z kózkami pytanie, kierowane do chrząszczarzy. Dobrze byłoby poznać jakieś inne dane. Coś więcej o tych gatunkach, może ktoś coś opisze? Moje spostrzeżenia na temat, jeszcze nie zdradziłem, jeśli będą pytania, z chęcią odpowiem . Na Forum są relacje zdjęciowe z tymi kózkami, ale to ślady prowadzące do naszego nieodżałowanego i nieobecnego kolegi Adama [†] .

Tym czasem znowu "mikrus", do światła - Palumbina guerinii (Stainton, 1858). Związany z rośliną Pistacia spp. W Izraelu larwy żerują na Pistacia terebinthus ssp. palestina (Boiss.) i P. atlantica Desf. (Halp.). Zaobserwowano je także w galasach mszyc (Hemiptera: Eriosomatidae, Fordinae) na Pistacia spp. oraz w galasach Tetraneura caerulescens.
Malutki motyl znany w Chorwacji i południowych lokalizacjach krajów śródziemnomorskich, a również w Turcji, Kenii, Libanie, Malcie i Maroku.

Rodzaj obejmuje obecnie 14 gatunków (Sattler 1982; WalIa i Wadhawan 2005) . Gatunki występują głównie w regionach wschodnch globu, zwłaszcza w Indiach. Pięć gatunki występują w Palearktyce ( guerinii , pylartis ) , afrotropikalny ( guerinii ) , regiony australijskie ( longipalpis , nephelochtha , triphona) ( Meyrick 1925; Bradley 1961; Clarke 1969; Karsholt i Riwyd. 1996; W alias &
Wadhawan 2005a ; Millera i in . 2014 ).

Leucania loreyi (Duponchel, 1827) W Europie występuje w krajach basenu Morza Śródziemnego (np. Grecja, Włochy, Chorwacja i Hiszpania itd.) , na największych wyspach śródziemnomorskich i wokół Morza Czarnego (Hacker i in. 2002). Gatunek ma znaną tendencję do migracji na północ. Dotarł do Irlandii, Holandii, Szwajcaria, Austria, Węgry (Hacker i in. 2002) i Niemiec (Fajcik 1998). Do Anglii migruje niemal co roku, a w niektórych latach można go spotkać w większej liczebności. L. loreyi (często nazywany kosmopolitycznym) w Europie nie znaleziono jeszcze w Czechach, Słowacji, Polsce, Białorusi, krajach bałtyckich, Belgii, na Islandii, w Norwegii. Jest szkodnikiem zbóż, występującym w Afryce, Australii i na Bliskim Wschodzie. Czasem owad dostarcza wiele pokoleń w roku (Aloysius 2012). Motyl atakuje różnorodne rośliny, w tym ryż, pszenicę, jęczmień, kukurydzę miotlastą i trzcinę cukrową,
ale samice ćmy wyraźnie preferują składanie jaj na kukurydzy. W przypadku egzemplarza ze zdjęcia, został on złowiony do światła.

Marniutkie zdjęcie, ale może uda się z tym gatunkiem coś zrobić?

Ze zdjęciem nic nie będę robił , ale bohaterka tego zdjęcia to Xanthochroina auberti z rodziny Oedemeridae.

carabus1 pisze: ↑wtorek, 5 września 2023, 16:34 Ze zdjęciem nic nie będę robił

Tylko byś spróbował Za oznaczenie dzięki!

To dalej niech będą następne motyle z kolejki- Phycita poteriella (Zeller, 1846). Lokalizacje gatunku, to: Portugalia, Hiszpania, Włochy, Bałkany, (Rumunia?), Azja Mniejsza, Izrael, Liban, Syria, Azja Środkowa, Afryka Północna (Palmoni, 1969), Obwód rostowski w Rosji [Połtawski, 2013]. Te dwa egzemplarze, to jedyni przedstawiciele gatunku, przywabieni do światła.

Do oznaczenia chrząszcz z grupy, a najdłuższy z nich ma 19 mm. Gatunek ładnie (licznie) przylatywał na ekran, następnie spadał na ziemię.

Powyżej pokazany chrząszcz to zapewne gatunek z rodzaju Xylomedes LESNE. Jeden z dwóch występujących w Turcji.

carabus1 pisze: ↑sobota, 9 września 2023, 07:56 Powyżej pokazany chrząszcz to zapewne gatunek z rodzaju Xylomedes LESNE. Jeden z dwóch występujących w Turcji.

Wielkie dzięki, to jest duży postęp, a reszta oznaczenia musi poczekać. Widzę różnice pomiędzy wieloma egzemplarzami, przypuszczam, że tego samego gatunku.

Może podkręcam tempo z oznaczaniem materiału przywiezionego, ale jak zwykle, najłatwiejsze są na początku, a najciekawsze gatunki i przez to najtrudniejsze zostawiam na koniec. Jest już kilka takich, wypreparowanych i nadal "ciemno" to widzę . W pokaźnej grupie Gelechiidae znalazłem dużo np. Carpatolechia dekorella (Haworth, 1812). Z tym gatunkiem prawie zapodziałby się jeden, Xenolechia aethiops (Humphreys i Westwood, 1845). Notowany głównie w Europie Zachodniej i Południowej, jedynie na Bałkanach w Macedonii, Grecji i Chorwacji. Zachowanie motyla opisano z obserwacji dziennych, późnym popołudniem aktywny, siedzący na końcach wrzosów lub na mchach. O zachodzie słońca, samce rozpoczynają powolne, poszukiwania samic podlatując nisko nad ziemią. Oba gatunki łowiłem do światła zaraz po zachodzie słońca.