Polskie Forum Entomologiczne

Nowy kózkowy sezon zaczyna się dla mnie w trudzie i w męce:
Już trzeci rok z rzędu próbuję uzyskać greckiego Saphanus piceus bartolonii w taki sposób, aby z drewna wyszła parka jednocześnie ---> "na rozpłodek", i wciąż nie jest mi to dane!  
Tym razem samca pozyskałem na początku grudnia 2019. Żył ok. 2 tygodnie, lecz nie doczekał pojawu samicy, która pokazała się światu 2 stycznia 2020!  
Na szczęście rok jest jeszcze młody, a zebrane bukowe pniaczki nie pojedyncze, grube i mam nadzieję pełne poczwarek/młodych imagines, które lada dzień wylezą z drewna.  

A jeśli chodzi o Cerambycidae krajowe, to właśnie doczekałem się Anaglyptus mysticus z kruszyny, z której dotąd jakoś jeszcze go nie pozyskiwałem.

Hodujemy coś trochę, czy raczej nie bardzo?

U mnie styczeń był pod znakiem Clytini.
Najpierw z greckich gałęzi figowca wygryzł się Xylotrechus stebbingi (sfotografować się nie dał, w krótkich przerwach między podfruwaniem biegał jak opętany). Po nim przyszedł czas na kolejną >domową< generację Isotomus comptus, a koniec miesiąca uświetnił pojaw Xylotrechus pantherinus.

A cóż tam słychać/widać w Waszych hodowlarkach?

Ps.
Upragniony "rozpłodek" Saphanus piceus bartolonii stał się faktem!  
W końcu dochowałem się dwóch parek, które kopulowały, w następstwie czego samiczki poskładały jajka w bukowe, grabowe i leszczynowe pniaczki. Do imagines jest jednak daleeeka droga. Grunt jednak, że pierwszy krok na niej został uczyniony.  

Z zebranych jesienią  żerowisk na żarnowcu spodziewam się czegoś innego, ale pierwsze wychodzą kozy.

U mnie w terenie pod korą dębów czekają już na ciepłe dni chyba Clytusy.

Chyba Pyrrhidium...

Kto zdążył wyjść w teren przed koronawirusowymi zakazami, ten nazbierał materiału i teraz cieszy się świeżutkimi kózeczkami.
Ja zdążyłem.  
Oprócz wspomnianych w tym wątku gatunków natenczas dochowałem się:
- Cortodera femorata,
- Acmaeops septentrionis,
- Rutpela maculata,
- Saphanus piceus piceus,
- Trichoferus bergeri,
- Obrium brunneum,
- Ropalopus clavipes,
- Ropalopus macropus,
- Xylotrechus arvicola,
- Acanthocinus reticulatus,
- Exocentrus adspersus,
- Exocentrus punctipennis,
- Oplosia cinerea,
- Saperda perforata,
- Saperda populnea,
- Stenostola ferrea.
Jak dla mnie ciekawostką jest tu Obrium brunneum wyhodowany z jodły ze stoków greckiej Ossy oraz Rupela maculata uzyskana z bukowego pniaczka także stamtąd, no i Acanthocinus reticulatus wreszcie pozyskany z innej lokalizacji niż Puszcza Kozienicka, bo z Lubelszczyzny.

A co tam słychać (a raczej widać) w Waszych hodowlarkach???

Bardzo ładnie i elegancko, ten A.reticulatus spod Suśca? Tam go kiedyś łowiłem..

Wprost przeciwnie, Przemku.
Susiec to już prawie podkarpackie, a ja swoje tycze przydybałem w północnej części Lubelszczyzny.  

 Pod Suścem są, chociaz nie wiem jak w tej chwili..

Jak stara jodła jest, to i tycz się pewnie utrzymał, acanthocinowirus go przecież nie wydusił.  

Jodeł tam pod dostatkiem

Niewiele słychać, ale czasami coś wyjdzie. Załączam zdjęcie osobnika przywiezionego z Gruzji w postaci larwy.
Xylotrechus (Turanoclytus) sieversi sieversi  Ganglbauer, 1890

W ostatnim tygodniu nosiło mnie po Polsce w sprawach zawodowych tu i tam, a przy okazji poczyniłem pewne obserwacje kózkowo-fenologiczne, którymi się z Wami podzielę.
(Podział zoogeograficzny Polski za KFP)
1. Nizina Mazowiecka:
- Pyrrhidium sanguineum: wykształceone imagines w kolebkach,
- Leiopus sp. - poczwarki,
- Sapeda scalaris: poczwarki.
2. Wyżyna Małopolska:
- Tetropium gabrieli: dojrzewające poczwarki. Po przeniesieniu w warunki laboratoryjne imagines pojawiły się w przeciągu 12 - 72 godzin,
- Callidium aenenum: imagines w kolebkach. Po przeniesieniu w warunki laboratoryjne chrząszcze powychodziły z drewna w przeciągu 24 godzin.
- Saperda perforata: przedpoczwarki/świeże poczwarki.
3. Pobrzeże Bałtyku:
- Rhagium inguisitor - imagines w naturze,
- Asemum striatum: imagines w naturze.

Adam, ale Tetropium na zdjęciu to mi wygląda raczej na fuscum. Czy była w modrzewiu?

U mnie wylęga się Leiopus punctulatus z poczwarek znalezionych w konarze osikowym. Co ciekawe, z jednej z  poczwarek wyszedł chyba Leiopus linnei lub nebulosus (ostateczne rozstrzygnięcie po stwardnieniu imago i sprawdzeniu kopulatora). Wygląda więc na to, że oba gatunki mogą żerować w tym samym materiale lęgowym.

Spotkałem na razie tylko imagines Rhagium mordax.

No i tu zaczynają się schody, Marku:
Potrafię rozróżnić modrzew od świerka. Poczwarki na 101% pozyskałem z tego drugiego drzewa. Może więc wyhodowałem Tetropium fuscum z modrzewia?      
Tetropium castaneum-fuscum-gabrieli vs. pozyskiwanie osobników należących do tego rodzaju drogą hodowli z modrzewia-świerka & w ogóle kwestia rozróżnialności tych taksonów, to tematy na pewno nie na ten wątek...  

Imagines L. nebulosus/linnei nie raz spotykałem na osikach, parokrotnie rojące się sympatrycznie z L. punculatus ---> nie jest więc dla mnie zaskoczeniem, że z osiki można wyhodować także innego caponia, niż L. punculatus.  

No cóż, wyszło na to, że oznaczenie T.gabrieli (nazwijmy je roboczym) bazowało na roślinie żywicielskiej a nie na patrzeniu na okaz. Ale lepiej jest się upewnić co do oznaczenia, bazując na obejrzeniu okazu. Rzuć okiem na przedplecze, bedziesz miał od razu odpowiedź. Jest ono u T.fuscum tak mocno urzeźbione, że wygląda jak pomarszczone, jest matowe. T.gabrieli ma przedplecze podobne do T.castaneum.
T.fuscum - przedplecze https://www.invasive.org/browse/detail. ... um=5574408

U T.gabrieli spotykane sa osobniki z rozjaśnieniem nasady pokryw jak u T.fuscum, nei tak mocnym i bardziej widocznym u ciemnych okazów. Warto byłoby się tej T.fuscum z modrzewia przyjrzeć, a jeszcze lepiej byłoby się jej przyjrzeć dokładnie. T.fuscum wrzuć do 95% alkoholu, może się przydać. Lrawy też, o ile tam były lub są, szczególnie larwy, ale do normalnego (płyn Pampela, potem 75 alc).


L.linnei z L.punctulatus występują razem na osikach, na tych samych gałązkach. Oczywiście L.linnei w tej sytuacji jest rzadziej spotykany, ale zdarzyło mi się tak parę razy z racji tego, że wiele lat zbierałem L.punctulatus.

Na zdjęciu wg mnie jest T. fuscum. Zresztą Wujcio wyraźnie zaznacza, że zebrał (na 101%) ze świerka. Choć późniejsze pytanie jest nieco dziwne;)

Rzeczywiście można się kompletnie pogubić w relacji Adama. Adam, sprostuj.

Po kolei:
1. "- Tetropium gabrieli: dojrzewające poczwarki. Po przeniesieniu w warunki laboratoryjne imagines pojawiły się w przeciągu 12 - 72 godzin," - wykazujesz T.gabrieli. Umieszczasz zdjęcie T.fuscum.
2. "Poczwarki na 101% pozyskałem z tego drugiego drzewa." -  pozyskałeś ze świerka (drugi jest świerk)
3. "Może więc wyhodowałem Tetropium fuscum z modrzewia?"  - sugerujesz, że wyhodowałeś swoją T.gabrieli z modrzewia

Pokazujesz T.fuscum, piszesz o T.gabrieli, raz ze świerka, raz z modrzewia.

Narozrabiawszy!  
Pomijając chwilowo inne kwestie, wyjaśnię jedno:
Pokazany i omawiany tu okaz pozyskałem z korowiny MODRZEWIA!!! Tak więc dwa pierwsze zdania z mego poprzedniego postu powinny brzmieć:
"Potrafię rozróżnić modrzew od świerka. Poczwarki na 101% pozyskałem z tego pierwszego drzewa."

Tetropium jeszcze żyje, czekam aż w zupełności "wciągnie" odwłok.
Gdy już to się stanie, i gdy je uśpię, postaram się je dobrze obfotografować, aby było nad czym deliberować.
W sumie mam 2 exx., w tym jeden ze zniekształconymi, źle rozwiniętymi pokrywami. Larw nie znalazłem.

No i wszystko jasne! Modrzew (równeż jodła, sosna) jest wykazywany jako roślina żywicielska T.fuscum, więc już nie musisz tego szukać.

Z gałęzi dębowych przywiezionych wczoraj z Sękocina pod Warszawą już dzisiaj są trzy okazy Phymatodes pusillus. Rójka w naturze zapowiada się więc w okolicy weekendu majowego, czyli typowo (nie ma przyspieszenia).

Korzystając z tego, że znowu wolno (i nie bez związku z faktami, że było ciepło, a wiatr zmienił kierunek na południowo-zachodni), wczoraj (28 IV 2020) wraz z Michałem Przybylskim i moją Iza "Zgrzytnicą" zajrzeliśmy do Puszczy Białowieskiej sprawdzić jak się miewa tamtejsza entomofauna?  

Po drodze wykazaliśmy rzemlika podobnego z nowego, chyba 20-go, stanowiska na wschodzie Polski. Podczas wyprawy ogółem odnotowaliśmy:
- Saperda similis - larwy żerujące w iwach,
- Oberea oculata - jak wyżej,
- Evodinus borealis - klasycznie na zawilcach,
- Rhagium mordax - w locie i na drewnie,
- Necydalis major - larwy w osice,
- Pogonocherus hispidulus - imago w naturze.

a ja się podpytam o żerowiska

Jak na mój gust za świeże i za twarde drewno jak na L. quadrifasciata.
Żerowiska bardzo ciekawe!
Czy mógłbyś Pawle w przybliżeniu podać średnicę otworów?

Zdjęcia z drugiej fotki nie bardzo wyglądają na kózkowe żerowiska (a jeśli już, być może to jakieś Clytini?).

szybki jesteś Będę w "łikend" to zrobię zdjęcie z miarką i aparatem a nie telefonem.  To brzeg dosyć sporego obszaru bagienno-lesnego, głównie Olchy brzozy wierzby, a na wyniesieniach - grabina, teraz jakieś duże wycinki pod działki i budowy.....

Drugie żerowisko obstawiałbym na Anaglyptus.

A ja mam wątpliwości w obydwu przypadkach, czy otwory są pozostawione przez larwy z rodziny Cerambycidae. W przypadku olchy nie widzę kandydata a w przypadku Sambucus nigra.... mam watpliwości co do Anaglyptus. Trzeba byłoby pozyskać larwę i byłoby jaśniej.

W przypadku olchy to mogą być stare chodniki Synanthedon spheciformis, zwłaszcza że na mniejszym pniaczku obok nie mam wątpliwości. Dziwne jest to że wyglądają dosyć świeżo, mają jasne, wilgotne ścianki . Zasięg chodników od płatowatego żerowiska pod korą, znajdującego się zazwyczaj tuż nad ziemią, to maksymalnie kilkanaście centymetrów w górę i kończą się otworem wylotowym na powierzchni bocznej pnia. W tym przypadku drzewo zostało ścięte nisko przy ziemi i są widoczne na przekroju. Najczęściej drzewa są ścinane nieco wyżej i ślady żerowania pozostają w pniaku.

Po wnikliwym oglądzie i przemyśleniach obstawiam podobnie jak Marek - motyla, ewentualnie jakąś błonkówkę (w obu przypadkach).
A propos olchy brałem pod uwagę jeszcze Dicerca alni, ale i ten bogatek odpada: żerowiska mają zbyt okrągły przekrój, a poza tym biegną regularnie pionowo w drewnie, co jest charakterystyczne dla niektórych drzewotocznych błonkówek, tudzież dla larw motyli.

Tylko larwy błonkówek mają chodniki wypełnione zbitymi, mączystymi trocinkami, a gąsienice motyli wyrzucają trocinki i odchody na zewnątrz. Ponadto nie kojarzę gatunków błonkówek żerujących w olszy nisko przy ziemi.

Choćby Xiphydria camelus, ale żerowiska pokazane przez Pawła nie za bardzo pasują do tego gatunku.
Przydałby się podłużny przekrój drewna, który lepiej uzmysłowiłby nam z czym mamy do czynienia.
Tak czy owak kózki to raczej nie są!  

dziś na koziorogowym dębie koło Siedliska Rhagium sycophanta, a na samochód zleciała Pyrrhidium sanguineum
kolega dziś w Gorzowie sfocił Callidium aeneum, a inny kolega 2 dni temu koło Zielonej Góry Anaglyptus mysticus

Jakość kiepska ale coś tam widać. Spotkana wczoraj późnym popołudniem, czy to Obrium brunneum?
Pozdrawiam
Monika

Obrium nie miałby dodatku niebieskiego. No i inna wielkość.
To jest Phymatodes testaceus

Myślisz że to P. testaceus  ten osobnik był maleńki smukły żę nie brałam tego pod uwagę.
Dziękuję   i pozdrawiam

To niewątpliwie jest Phymatodes testaceus.  
Modraszko, Obrium brunneum obejrzyj sobie tutaj:
http://cassidae.uni.wroc.pl/Colpolon/obrium%20brunneum.htm
Zwróć uwagę na budowę przedplecza i na kolorystykę pokryw (bardziej jednolitą u tego drugiego gatunku).
No i data obserwacji: na Obrium jest jeszcze za wcześnie - choć to nie reguła, bo chrząszcz mógł się pojawić przed czasem, np. z materiału, który leżał gdzieś w cieple.

Dziękuję Wam Panowie

Mesosa curculionoides spacerowała u mnie po podwórku. Fotka na drewnie opałowym, skąd zapewne się wywodzi.

Taką "kozę" dziś spotkałem na pokrzywach.
Poproszę o identyfikację.

Agapanthia villosoviridescens.

A ja taką oto kozę spotkałem wczoraj na szybie swej >hodowlarki<.  

28 IV - 11 V, czyli imago w 13 dni od pozyskania materiału. Wynika z tego, że w końcu kwietnia w naturze były już poczwarki tego gatunku.

Tak, 1.05. spotkalem kilka lat temu świeży otwór wylotowy po S.similis.

To musiała być wyjątkowa sytuacja i mocno przedwczesny wyląg. S. similis jest zasadniczo gatunkiem czerwcowym, w wyjątkowo ciepłe lata pojawiającym się już w drugiej połowie maja. Obserwacja pierwszomajowa to najwcześniejszy rekord tego gatunku - zakładając, że ów otwór wylotowy należał na pewno do tej kózki.  

Wszystko się zgadza.

Wczoraj w lubuskiem Dinoptera collaris dziś Saperda scalaris, Plagionotus arcuatus i Phymatodes alni

Pojawił się już Rhamnusium.
Dziś 1 osobnik.

to chyba mam coś ciekawego jeśli się nie myli moje zerowe doświadczenie z tym gatunkiem
Pedostrangalia revestita
południowe lubuskie

Nie inaczej.
To ten gatunek.

Nie myli się    

W rejonie małopolskiego Tuchowa trafiłem na "inwazję" P.testaceus... Wyleciał wieczorem z drewna kominkowego - widziałem ze 20 osobników w różnym stopniu wybarwionych, wśród nich jeden "czarnuszek" czyżby węglarek?I do kompletu żerowisko spod kory bukowego klocka:

Tak, Ropalopus macropus

Dzięki za weryfilację... ale widzę że żerowisko mi się nie załadowało... :/

w zeszły weekend na Krępie (Zielona Góra, lubuskie)

Grammoptera ruficornis
Pogonocherus hispidulus
Alosterna tabacicolor
Stenurella nigra
Phytoecia coerulescens - co ciekawe w okolicy żmijowca nie ma

oraz nowe dla mnie

Oplosia cinerea
Tetropium castaneum

Zapewne jest tam coś innego np. farbownik (Anchusa officinalis), na którym w tym roku obserwowalem ten gatunek. Zdjecia są tutaj.

farbownika też nie ma

zarówno żmijowiec i farbownik u nas na takich mocno przekształconych przez człowieka siedliskach rośnie, a tam takie półnaturalne okołorolnicze z ciekiem i lasem niedalekim, z większych rzucających się w oczy roślin to były wrotycze i wilczomlecze

pewnie czegoś nie zauważyłem, a może one dobrze i daleko latają

Warto byłoby zobaczyć na czym przesiadują, w miejscu w ktorym są widać je całkiem dobrze, szczególnie popołudniem, gdy polatują nad trawkami i siadają na swojej roslinie żywicielskiej.

Dziś u mnie na opale dębowym. Kwadrat ED10 koło Radzymina.
Piotr

16 czerwca 2020 łęgi słubickie.Czy to tytułowy gatunek ?Chyba tylko u nich koncówka odwłoka jest czerwonawa?

Tak to tytułowy gatunek. Stenurella bifasciata też ma czerwony koniec odwłoka.

Dzieki Wojtek.Ale S.bifasciata nie jest cala czarna.A po zajrzeniu w insektarium tych czarnych kozek jest sporo.
Wiec kierowalem sie tym ze przez przypadek na zdjeciu koncowka odwloka sie uwiecznila.
Tez ciekawe ze to pospolity gatunek bez szczegolnych preferencji a w łodzkim akurat rzadki.
Moze dyspersja jest slaba.
Choc z drugiej strony spotykam ta koze dopiero drugi raz.

Pytaleś o czerwony odwłok to wojtas napisał, że jest drugi gatunek z czerwonym odwłokiem, ale nie pisał przecież że jest również czarny.

Z tą rzadkoscią S.nigra to jest nieporozumienie wynikające z tego, ze insektarium jest blogiem i opinie autora mogą mieć charakter subiektywny. S.nigra jest tu wszędzie liczna. Tak więc spokojnie, wszystko tu jest normalnie.

Miałem na myśli najbliższe okolice Łodzi, co zresztą zaznaczyłem. Poza tym, opis powstał dawno temu i chyba faktycznie wypada go zweryfikować.

Tak Jacku ale czarny kolor ubarwienia tej kozki i tak zaweza grupe gatunkow i dopiero dalej mozna sie kierowac kolorem odwloka.Fajnie ze Wojtek pomogl przy oznaczeniu.
Co do okolic Łodzi malo precyzyjnie podalem.
Co nie zmienia faktu ze sciga purpurowa przez Ciebie i Rafala zostala znaleziona dosc pozno w łodzkiem.
Z tego co pamietam .A to tez raczej nue rzadki gatunek.
Ogolnie chodzilo mi o to ze czasami pewne gatunki ktore maja odpowiedni biotop sa dookola a w pewnych miejscach ich brak.Mimo ze starego drzewostanu lub roslin zywicielskich jest pod dostatkiem.
Czasami ciekawszy jest brak owada na danym terenie niz. Jego obecnosc wieksza lub mniejsza na danym terenie.
Co jest tego powodem?Czemu tak sie dzieje?
Mimo ze gatunek jest przez specow poszukiwany.
To rownie ciekawe czasami jak jego w niektorych miejscsch owszechnosc.Bez odnoszenia sie do konkretnego gatunku.
To nie tu ze ja tu ,,medrkuje,, bo mam olbrzymi szacunek dla fachowcow a sam laikiem jestem.
Takze za bledy wyrazam skruche.Zwykla amatorska ciekawosc.

Łódź jest dużym miastem i jeśli pójśc w tą stronę, że "najbliższe okolice Łodzi" oznaczają pólnocne tereny ale już nie poludniowe okolice koło Rzgowa to w niewielkim obszarze może być nawet całkowity brak jakiegoś pospolitego gatunku. Niektore gatunki w Polsce są lokalnie częste i jednocześnie lokalnie niewystępujące. Tak to już z owadami jest.

W kwestii Stenurelly - krąg gatunków jest zawężony przez budowę przedplecza tj ostre boczne kanty, które mają tylko Stenurella i Pedostrangalia. Mamy czarną Pedostrangalia pubescens, ale ona nie ma czerwonego odwłoka. Z tym pisaniem nie ma dalej wiekszego sensu, po prostu teksty na forum mogą być po napisaniu różnie interpretowane, dlatego trzeba zalożyć że wszyscy wiemy dobrze o co chodzi i tematu nie ma co drążyć, szczególnie w sezonie

A w kwestii Pyrrhidium - przez wiele  lat tego gatunku u nas (łódzkie) nie było, pojawił się w latach osiemdziesiątych a  obecnie jest po prostu wszędzie jak Harmonia axyridis. Kiedyś go po prostu nie było, bo nie ma możliwości, aby tyle osób go mijało, podczas gdy dzisiaj spotka się go nie chcąc go spotkać. Róznica w liczebności na przestrzeni 50 lat jest ogromna. I to jest ciekawe.

łęgi słubickie 17 czerwca 2020.Prośba o potwierdzenie.

Tak to Xylotrechus antilope.

Dziekuje.Przydaloby mi sie z tej rodziny jakis nowy gatunek znalezc.A tu sami starzy znajomi.

U siebie masz szansę przede wszystkim na Xylotrechus arvicola, ktory po zachodniej stronie Odry jest nierzadki.

Jacku ja po cichu na to liczylem.Z gory zakladajac ze jest male prawdopodobienstwo ale jednak.Dlatego wolalem wrzucic zdjecie.Choc tamten gatunek jest chyba okryty wloskami.Ktore moga sie wycierac?
Przy okazji zapytam.czy X.antilopejest liczniejszy niz byl np. 10 lub 15 lat temu?
To ,,cieplolub,, ?

W poniedziałek 15-ego czerwca w Puszczy Niepołomickiej pierwszy raz spotkałem Pedostrangalia revestita

W ostatni dzień astronomicznej wiosny (astronomiczne lato zacznie się jutro, 21 VI) wypada je kózkarsko podsumować.  

Koronowirusowy zamęt co prawda zmienił moje entomologiczno-zagraniczne plany, ale nie przeszkodził mi w podróżowaniu po kraju. Byłem więc tu i tam i to i owo zaobserwowałem. Oprócz 28 gatunków Cerambycidae uzyskanych przez mnie drogą hodowli od początku tego roku, w naturze tej wiosny odnotowałem imagines:

1. Rhagium inquisitor,
2. Rhagium mordax,
3. Rhagium sycophanta,
4. Rhamnusium bicolor,
5. Stenocorus meridianus,
6. Stenocorus (Anisorus) quercus,
7. Pachyta quadrimaculata,
8. Evodinus borealis,
9. Acmaeops angusticollis,
10. Cortodera femorata,
11. Cortodera humeralis,
12. Dinoptera collaris,
13. Grammoptera ruficornis,
14. Anoplodera sexguttata,
15. Anoplodera rufipes,
16. Alosterna ingrica,
17. Alosterna tabacicolor,
18. Paracorymbia maculicornis,
19. Anastrangalia reyi,
20. Anastrangalia sanguinolenta,
21. Judolia sexmaculata,
22. Pachytodes cerambyciformis,
23. Rutpela maculata,
24. Pedostrangalia pubescens,
25. Leptura aethiops,
26. Leptura annularis,
27. Stenurella nigra,
28. Asemum striatum,
29. Tetropium castaneum,
30. Tetropium fuscum,
31. Spondylis buprestoides,
32. Molorchus minor,
33. Molorchus umbelattarum,
34. Obrium brunneum,
35. Cerambyx cerdo,
36. Ropalopus macropus,
37. Callidium coriaceum,
38. Callidium violaceum,
39. Pyrrhidium sanguineum,
40. Phymatodes testaceus,
41. Poecilium alni,
42. Anaglyptus mysticus,
43. Xylotrechus antilope,
44. Xylotrechus ibex,
45. Xylotrechus rusticus,
46. Plagionotus arcuatus,
47. Plagionotus detritus,
48. Clytus arietis,
49. Cyrtoclytus capra,
50. Mesosa curculionoides,
51. Monochamus sartor urussovi,
52. Lamia textor,
53. Pogonocherus hispidulus,
54. Pogonocherus hispidus,
55. Oplosia cinerea,
56. Acanthocinus aedilis,
57. Leiopus linnei,
58. Leiopus nebulosus,
59. Tetrops praeustus,
60. Saperda scalaris,
61. Saperda perforata,
62. Oberea linearis,
63. Phytoecia cylindrica,
64. Phytoecia nigricornis,
65. Phytoecia virgula,
66. Agapanthia intermedia,
67. Agapanthia villosoviridescens.

A co tam u Was?
Kózki dopisują?

U mnie w tym roku kozy spóźnione ale dopisały. Oczywiście w większości gatunki powszechnie spotykane, stąd i listy nie będę tworzył.
Jeden gatunek zasługuje na wpis, a jest to Pronocera angusta przydybana w zeszłym tygodniu na jodłowym wałku.

No więc podsumowanie kalendarzowej wiosny, tylko okolice Płocka:
1.        Asemum striatum
2.        Acanthocinus aedilis
3.        Molorchus minor
4.        Callidium aeneum
5.        Cortodera femorata
6.        Cortodera humeralis
7.        Anaglyptus mysticus
8.        Poecilium alni
9.        Phymatodes testaceus
10.        Pyrrhidium sanguineum
11.        Plagionotus arquatus
12.        Plagionotus detritus
13.        Xylotrechus ibex
14.        Xylotrechus rusticus
15.        Xylotrechus antilope
16.        Clytus arietis
17.        Stenostola ferrea
18.        Oplosia cinerea
19.        Grammoptera ruficornis
20.        Grammoptera abdominalis
21.        Grammoptera ustulata
22.        Leptura aethiops
23.        Leptura quadrifasciata
24.        Oberea oculata
25.        Oberea linearis
26.        Paracorymbia maculicornis
27.        Alosterna tabacicolor
28.        Anoplodera sexguttata
29.        Dinoptera collaris
30.        Pogonocherus hispidus
31.        Pogonocherus hispidulus
32.        Pogonocherus fasciculatus  
33.        Saperda populanea
34.        Saperda scalaris
35.        Mesosa curculionoides
36.        Ropalopus macropus
37.        Exocentrus lusitanus
38.        Pseudovadonia livida
39.        Stenurell nigra
40.        Agapanthia villosoviridescens
41.        Aromia moschata
42.        Tetrops praeustus
43.        Rhagium sycophanta
44.        Rhagium inquisitor
45.        Rhagium mordax
46.        Spondylis buprestoides
47.        Leiopus linnei
48.    Anaesthetis testacea
49.   Menesia bipunctata

Elegancko!  

Leptura quadrifasciata i Aromia moschata już w terenie?
W ostatnich dniach wyhodowałem te gatunki, ale w >wolnej przyrodzie< w tym roku jeszcze ich nie obserwowałem.

A rok zaiste dziwny jest  
Razem roją się gatunki majowe, czerwcowe i lipcowe!
W Puszczy Białowieskiej, zaawansowanym czerwcem, jednego dnia odnotowałem pojaw: Poecilium alni, Anoplodera rufipes, Leptura aethiops, Pachyta quadrimaculata, Rutpela maculata, Cyrtoclytus capra i Pedostrangalia pubescens!  

Aromia I quadrifasciata grasują już od tygodnia.
A dziś kolejną samiczkę Saperda populnea spotkałem.

Wonnicę widziałem nad Wisłą w okolicach Warszawy już 11 czerwca.

Dziś dwa borodzieje - Stąporków/Świętokrzyskie.

Mój pierwszy Prionus coriarius w tym roku.... odpoczywał sobie w środku dnia w cieniu na kamiennej posadzce gontyny cmentarza wojskowego nr 123 na podkarpaciu...