Polskie Forum Entomologiczne

Nowy kózkowy sezon zaczyna się dla mnie w trudzie i w męce:
Już trzeci rok z rzędu próbuję uzyskać greckiego Saphanus piceus bartolonii w taki sposób, aby z drewna wyszła parka jednocześnie ---> "na rozpłodek", i wciąż nie jest mi to dane!  
Tym razem samca pozyskałem na początku grudnia 2019. Żył ok. 2 tygodnie, lecz nie doczekał pojawu samicy, która pokazała się światu 2 stycznia 2020!  
Na szczęście rok jest jeszcze młody, a zebrane bukowe pniaczki nie pojedyncze, grube i mam nadzieję pełne poczwarek/młodych imagines, które lada dzień wylezą z drewna.  

A jeśli chodzi o Cerambycidae krajowe, to właśnie doczekałem się Anaglyptus mysticus z kruszyny, z której dotąd jakoś jeszcze go nie pozyskiwałem.

Hodujemy coś trochę, czy raczej nie bardzo?

U mnie styczeń był pod znakiem Clytini.
Najpierw z greckich gałęzi figowca wygryzł się Xylotrechus stebbingi (sfotografować się nie dał, w krótkich przerwach między podfruwaniem biegał jak opętany). Po nim przyszedł czas na kolejną >domową< generację Isotomus comptus, a koniec miesiąca uświetnił pojaw Xylotrechus pantherinus.

A cóż tam słychać/widać w Waszych hodowlarkach?

Ps.
Upragniony "rozpłodek" Saphanus piceus bartolonii stał się faktem!  
W końcu dochowałem się dwóch parek, które kopulowały, w następstwie czego samiczki poskładały jajka w bukowe, grabowe i leszczynowe pniaczki. Do imagines jest jednak daleeeka droga. Grunt jednak, że pierwszy krok na niej został uczyniony.  

Z zebranych jesienią  żerowisk na żarnowcu spodziewam się czegoś innego, ale pierwsze wychodzą kozy.

U mnie w terenie pod korą dębów czekają już na ciepłe dni chyba Clytusy.

Chyba Pyrrhidium...

Kto zdążył wyjść w teren przed koronawirusowymi zakazami, ten nazbierał materiału i teraz cieszy się świeżutkimi kózeczkami.
Ja zdążyłem.  
Oprócz wspomnianych w tym wątku gatunków natenczas dochowałem się:
- Cortodera femorata,
- Acmaeops septentrionis,
- Rutpela maculata,
- Saphanus piceus piceus,
- Trichoferus bergeri,
- Obrium brunneum,
- Ropalopus clavipes,
- Ropalopus macropus,
- Xylotrechus arvicola,
- Acanthocinus reticulatus,
- Exocentrus adspersus,
- Exocentrus punctipennis,
- Oplosia cinerea,
- Saperda perforata,
- Saperda populnea,
- Stenostola ferrea.
Jak dla mnie ciekawostką jest tu Obrium brunneum wyhodowany z jodły ze stoków greckiej Ossy oraz Rupela maculata uzyskana z bukowego pniaczka także stamtąd, no i Acanthocinus reticulatus wreszcie pozyskany z innej lokalizacji niż Puszcza Kozienicka, bo z Lubelszczyzny.

A co tam słychać (a raczej widać) w Waszych hodowlarkach???

Bardzo ładnie i elegancko, ten A.reticulatus spod Suśca? Tam go kiedyś łowiłem..

Wprost przeciwnie, Przemku.
Susiec to już prawie podkarpackie, a ja swoje tycze przydybałem w północnej części Lubelszczyzny.  

 Pod Suścem są, chociaz nie wiem jak w tej chwili..

Jak stara jodła jest, to i tycz się pewnie utrzymał, acanthocinowirus go przecież nie wydusił.  

Jodeł tam pod dostatkiem

Niewiele słychać, ale czasami coś wyjdzie. Załączam zdjęcie osobnika przywiezionego z Gruzji w postaci larwy.
Xylotrechus (Turanoclytus) sieversi sieversi  Ganglbauer, 1890

W ostatnim tygodniu nosiło mnie po Polsce w sprawach zawodowych tu i tam, a przy okazji poczyniłem pewne obserwacje kózkowo-fenologiczne, którymi się z Wami podzielę.
(Podział zoogeograficzny Polski za KFP)
1. Nizina Mazowiecka:
- Pyrrhidium sanguineum: wykształceone imagines w kolebkach,
- Leiopus sp. - poczwarki,
- Sapeda scalaris: poczwarki.
2. Wyżyna Małopolska:
- Tetropium gabrieli: dojrzewające poczwarki. Po przeniesieniu w warunki laboratoryjne imagines pojawiły się w przeciągu 12 - 72 godzin,
- Callidium aenenum: imagines w kolebkach. Po przeniesieniu w warunki laboratoryjne chrząszcze powychodziły z drewna w przeciągu 24 godzin.
- Saperda perforata: przedpoczwarki/świeże poczwarki.
3. Pobrzeże Bałtyku:
- Rhagium inguisitor - imagines w naturze,
- Asemum striatum: imagines w naturze.

Adam, ale Tetropium na zdjęciu to mi wygląda raczej na fuscum. Czy była w modrzewiu?

U mnie wylęga się Leiopus punctulatus z poczwarek znalezionych w konarze osikowym. Co ciekawe, z jednej z  poczwarek wyszedł chyba Leiopus linnei lub nebulosus (ostateczne rozstrzygnięcie po stwardnieniu imago i sprawdzeniu kopulatora). Wygląda więc na to, że oba gatunki mogą żerować w tym samym materiale lęgowym.

Spotkałem na razie tylko imagines Rhagium mordax.

No i tu zaczynają się schody, Marku:
Potrafię rozróżnić modrzew od świerka. Poczwarki na 101% pozyskałem z tego drugiego drzewa. Może więc wyhodowałem Tetropium fuscum z modrzewia?      
Tetropium castaneum-fuscum-gabrieli vs. pozyskiwanie osobników należących do tego rodzaju drogą hodowli z modrzewia-świerka & w ogóle kwestia rozróżnialności tych taksonów, to tematy na pewno nie na ten wątek...  

Imagines L. nebulosus/linnei nie raz spotykałem na osikach, parokrotnie rojące się sympatrycznie z L. punculatus ---> nie jest więc dla mnie zaskoczeniem, że z osiki można wyhodować także innego caponia, niż L. punculatus.  

No cóż, wyszło na to, że oznaczenie T.gabrieli (nazwijmy je roboczym) bazowało na roślinie żywicielskiej a nie na patrzeniu na okaz. Ale lepiej jest się upewnić co do oznaczenia, bazując na obejrzeniu okazu. Rzuć okiem na przedplecze, bedziesz miał od razu odpowiedź. Jest ono u T.fuscum tak mocno urzeźbione, że wygląda jak pomarszczone, jest matowe. T.gabrieli ma przedplecze podobne do T.castaneum.
T.fuscum - przedplecze https://www.invasive.org/browse/detail. ... um=5574408

U T.gabrieli spotykane sa osobniki z rozjaśnieniem nasady pokryw jak u T.fuscum, nei tak mocnym i bardziej widocznym u ciemnych okazów. Warto byłoby się tej T.fuscum z modrzewia przyjrzeć, a jeszcze lepiej byłoby się jej przyjrzeć dokładnie. T.fuscum wrzuć do 95% alkoholu, może się przydać. Lrawy też, o ile tam były lub są, szczególnie larwy, ale do normalnego (płyn Pampela, potem 75 alc).


L.linnei z L.punctulatus występują razem na osikach, na tych samych gałązkach. Oczywiście L.linnei w tej sytuacji jest rzadziej spotykany, ale zdarzyło mi się tak parę razy z racji tego, że wiele lat zbierałem L.punctulatus.

Na zdjęciu wg mnie jest T. fuscum. Zresztą Wujcio wyraźnie zaznacza, że zebrał (na 101%) ze świerka. Choć późniejsze pytanie jest nieco dziwne;)

Rzeczywiście można się kompletnie pogubić w relacji Adama. Adam, sprostuj.

Po kolei:
1. "- Tetropium gabrieli: dojrzewające poczwarki. Po przeniesieniu w warunki laboratoryjne imagines pojawiły się w przeciągu 12 - 72 godzin," - wykazujesz T.gabrieli. Umieszczasz zdjęcie T.fuscum.
2. "Poczwarki na 101% pozyskałem z tego drugiego drzewa." -  pozyskałeś ze świerka (drugi jest świerk)
3. "Może więc wyhodowałem Tetropium fuscum z modrzewia?"  - sugerujesz, że wyhodowałeś swoją T.gabrieli z modrzewia

Pokazujesz T.fuscum, piszesz o T.gabrieli, raz ze świerka, raz z modrzewia.

Narozrabiawszy!  
Pomijając chwilowo inne kwestie, wyjaśnię jedno:
Pokazany i omawiany tu okaz pozyskałem z korowiny MODRZEWIA!!! Tak więc dwa pierwsze zdania z mego poprzedniego postu powinny brzmieć:
"Potrafię rozróżnić modrzew od świerka. Poczwarki na 101% pozyskałem z tego pierwszego drzewa."

Tetropium jeszcze żyje, czekam aż w zupełności "wciągnie" odwłok.
Gdy już to się stanie, i gdy je uśpię, postaram się je dobrze obfotografować, aby było nad czym deliberować.
W sumie mam 2 exx., w tym jeden ze zniekształconymi, źle rozwiniętymi pokrywami. Larw nie znalazłem.

No i wszystko jasne! Modrzew (równeż jodła, sosna) jest wykazywany jako roślina żywicielska T.fuscum, więc już nie musisz tego szukać.

Z gałęzi dębowych przywiezionych wczoraj z Sękocina pod Warszawą już dzisiaj są trzy okazy Phymatodes pusillus. Rójka w naturze zapowiada się więc w okolicy weekendu majowego, czyli typowo (nie ma przyspieszenia).

Korzystając z tego, że znowu wolno (i nie bez związku z faktami, że było ciepło, a wiatr zmienił kierunek na południowo-zachodni), wczoraj (28 IV 2020) wraz z Michałem Przybylskim i moją Iza "Zgrzytnicą" zajrzeliśmy do Puszczy Białowieskiej sprawdzić jak się miewa tamtejsza entomofauna?  

Po drodze wykazaliśmy rzemlika podobnego z nowego, chyba 20-go, stanowiska na wschodzie Polski. Podczas wyprawy ogółem odnotowaliśmy:
- Saperda similis - larwy żerujące w iwach,
- Oberea oculata - jak wyżej,
- Evodinus borealis - klasycznie na zawilcach,
- Rhagium mordax - w locie i na drewnie,
- Necydalis major - larwy w osice,
- Pogonocherus hispidulus - imago w naturze.

a ja się podpytam o żerowiska

Jak na mój gust za świeże i za twarde drewno jak na L. quadrifasciata.
Żerowiska bardzo ciekawe!
Czy mógłbyś Pawle w przybliżeniu podać średnicę otworów?

Zdjęcia z drugiej fotki nie bardzo wyglądają na kózkowe żerowiska (a jeśli już, być może to jakieś Clytini?).

szybki jesteś Będę w "łikend" to zrobię zdjęcie z miarką i aparatem a nie telefonem.  To brzeg dosyć sporego obszaru bagienno-lesnego, głównie Olchy brzozy wierzby, a na wyniesieniach - grabina, teraz jakieś duże wycinki pod działki i budowy.....

Drugie żerowisko obstawiałbym na Anaglyptus.

A ja mam wątpliwości w obydwu przypadkach, czy otwory są pozostawione przez larwy z rodziny Cerambycidae. W przypadku olchy nie widzę kandydata a w przypadku Sambucus nigra.... mam watpliwości co do Anaglyptus. Trzeba byłoby pozyskać larwę i byłoby jaśniej.

W przypadku olchy to mogą być stare chodniki Synanthedon spheciformis, zwłaszcza że na mniejszym pniaczku obok nie mam wątpliwości. Dziwne jest to że wyglądają dosyć świeżo, mają jasne, wilgotne ścianki . Zasięg chodników od płatowatego żerowiska pod korą, znajdującego się zazwyczaj tuż nad ziemią, to maksymalnie kilkanaście centymetrów w górę i kończą się otworem wylotowym na powierzchni bocznej pnia. W tym przypadku drzewo zostało ścięte nisko przy ziemi i są widoczne na przekroju. Najczęściej drzewa są ścinane nieco wyżej i ślady żerowania pozostają w pniaku.

Po wnikliwym oglądzie i przemyśleniach obstawiam podobnie jak Marek - motyla, ewentualnie jakąś błonkówkę (w obu przypadkach).
A propos olchy brałem pod uwagę jeszcze Dicerca alni, ale i ten bogatek odpada: żerowiska mają zbyt okrągły przekrój, a poza tym biegną regularnie pionowo w drewnie, co jest charakterystyczne dla niektórych drzewotocznych błonkówek, tudzież dla larw motyli.

Tylko larwy błonkówek mają chodniki wypełnione zbitymi, mączystymi trocinkami, a gąsienice motyli wyrzucają trocinki i odchody na zewnątrz. Ponadto nie kojarzę gatunków błonkówek żerujących w olszy nisko przy ziemi.

Choćby Xiphydria camelus, ale żerowiska pokazane przez Pawła nie za bardzo pasują do tego gatunku.
Przydałby się podłużny przekrój drewna, który lepiej uzmysłowiłby nam z czym mamy do czynienia.
Tak czy owak kózki to raczej nie są!  

dziś na koziorogowym dębie koło Siedliska Rhagium sycophanta, a na samochód zleciała Pyrrhidium sanguineum
kolega dziś w Gorzowie sfocił Callidium aeneum, a inny kolega 2 dni temu koło Zielonej Góry Anaglyptus mysticus

Jakość kiepska ale coś tam widać. Spotkana wczoraj późnym popołudniem, czy to Obrium brunneum?
Pozdrawiam
Monika

Obrium nie miałby dodatku niebieskiego. No i inna wielkość.
To jest Phymatodes testaceus

Myślisz że to P. testaceus  ten osobnik był maleńki smukły żę nie brałam tego pod uwagę.
Dziękuję   i pozdrawiam

To niewątpliwie jest Phymatodes testaceus.  
Modraszko, Obrium brunneum obejrzyj sobie tutaj:
http://cassidae.uni.wroc.pl/Colpolon/obrium%20brunneum.htm
Zwróć uwagę na budowę przedplecza i na kolorystykę pokryw (bardziej jednolitą u tego drugiego gatunku).
No i data obserwacji: na Obrium jest jeszcze za wcześnie - choć to nie reguła, bo chrząszcz mógł się pojawić przed czasem, np. z materiału, który leżał gdzieś w cieple.

Dziękuję Wam Panowie

Mesosa curculionoides spacerowała u mnie po podwórku. Fotka na drewnie opałowym, skąd zapewne się wywodzi.

Taką "kozę" dziś spotkałem na pokrzywach.
Poproszę o identyfikację.

Agapanthia villosoviridescens.

A ja taką oto kozę spotkałem wczoraj na szybie swej >hodowlarki<.  

28 IV - 11 V, czyli imago w 13 dni od pozyskania materiału. Wynika z tego, że w końcu kwietnia w naturze były już poczwarki tego gatunku.

Tak, 1.05. spotkalem kilka lat temu świeży otwór wylotowy po S.similis.

To musiała być wyjątkowa sytuacja i mocno przedwczesny wyląg. S. similis jest zasadniczo gatunkiem czerwcowym, w wyjątkowo ciepłe lata pojawiającym się już w drugiej połowie maja. Obserwacja pierwszomajowa to najwcześniejszy rekord tego gatunku - zakładając, że ów otwór wylotowy należał na pewno do tej kózki.  

Wszystko się zgadza.

Wczoraj w lubuskiem Dinoptera collaris dziś Saperda scalaris, Plagionotus arcuatus i Phymatodes alni

Pojawił się już Rhamnusium.
Dziś 1 osobnik.

to chyba mam coś ciekawego jeśli się nie myli moje zerowe doświadczenie z tym gatunkiem
Pedostrangalia revestita
południowe lubuskie

Nie inaczej.
To ten gatunek.

Nie myli się