Polskie Forum Entomologiczne

Jakiś czas odkryłem stosunkowo mlode czasopismo: Naturalia.
Pewnie niektórzy już widzieli, niemniej jest coś dla kózkarzy
Nowe stanowisko zgrzypika twardokrywki Lamia textor (LINNAEUS, 1758) (Coleoptera, Cerambycidae) na Wyżynie Małopolskiej (New localities of the Weaver Beetle Lamia textor (LINNAEUS, 1758) (Coleoptera, Cerambycidae) in the Małopolska Upland)

Link do pracy: http://czasopismo-naturalia.pl/wp-conte ... 40-141.pdf

pozdrawiam
Grzegorz

Może faktycznie gdzieś tam jest rzadki... W swoich stronach uważam że jest go dużo i można spotkać wszędzie. Przed około tygodniem, ostatniego pogodnego dnia przed falą opadów które mamy do dziś, jadąc szosą z Hańska zauważyłem jednego osobnika na asfalcie. Zatrzymałem się na zjeździe w boczną drogę, idę aby go podjąć i w tym momencie inne auto robi z niego placek. Jezdnia przebiega łukiem przy plantacji wikliny ok 4 ha. No nic wsiadłem i pojechałem...
Wracając zatrzymałem się tu na dłużej. Idąc poboczem zebrałem cztery chrząszcze wychodzące na nagrzany asfalt. Ponadto naliczyłem 28 placków na jezdni i poboczu. Co wydaje się ciekawe różne trupojady narażając własne życie ściągały na pobocze rozjechane szczątki zgrzypików i swoich pobratymców.

Ciekawe historie. Na wyżynie Małopolskiej w tym regionie zgrzypik nie jest spotykany. Właściwie jest, ale bardzo rzadko. Może wynikać to z kilku rzeczy, że tu jest go mniej, nie jest poszuiwany w odpowiednich siedliskach itd.

Wracając do artykułu (gratulacje dla autorów), zrobiłem mapkę, aby zobrazować położenie stanowisk. Przy okazji zauważyłem, że stanowisko "na drodze" ma lekko inne współrzędne, trzeba zmienić z
50º58’33”, 20º09’26”
na
50°58'32"N 20°09'28.0"E
i wtedy wychodzi punkt na drodze.

Ciekawe jest też to, że celując w byciu "na bieżąco" trzeba wciąż poszerzać listę czasopism do przejrzenia. Łatwo bowiem coś przegapić.
Ostatnio dane o rozmieszczeniu pluskwiaków znalazłem w artykule o pokarmie Formica rufa Praca sprzed dwóch lat i dopiero w zeszłym tygodniu na nią trafiłem.

pozdrawiam
Grzegorz

Akurat tak się składa, że mapka przedstawiona przez Jacka nie przedstawia granic krain do których odnieśli się autorzy publikacji. Rozmawiałem z Mariuszem Gwardjanem i wiem, że nie zastosowali podziału przyjętego w KFP (pomimo, że cytują KFP). Zastosowali podział na krainy wg E. Massalskiego. Dlatego też pominęli m.in. stanowisko zgrzypika na zachodnim skraju Puszczy Kozienickiej (w dolinie Pacynki). Dodam jeszcze, że gatunek jest w dolinie Wisły na "małopolskim" brzegu.

Jacek Kurzawa pisze:Wracając do artykułu (gratulacje dla autorów), zrobiłem mapkę, aby zobrazować położenie stanowisk. Przy okazji zauważyłem, że stanowisko "na drodze" ma lekko inne współrzędne, trzeba zmienić z
50º58’33”, 20º09’26”
na
50°58'32"N 20°09'28.0"E
i wtedy wychodzi punkt na drodze.

A dlaczego chcesz coś zmieniać??? To chyba jest logiczne - zwłaszcza dla ludzi często bywających w terenie że nikt nie stanie na środku na osi drogi po to by strzelić współrzędne. Staje się na poboczu w cieniu -bo lepiej widać ekran....A pisze się na drodze przy drodze....

grzegorzb pisze: A dlaczego chcesz coś zmieniać??? To chyba jest logiczne - zwłaszcza dla ludzi często bywających w terenie że nikt nie stanie na środku na osi drogi po to by strzelić współrzędne. Staje się na poboczu w cieniu - bo lepiej widać ekran....A pisze się na drodze przy drodze....

Grzesiek, spójrz na mapę, zobacz gdzie jest droga, odczytaj współrzędne. Napisałem jak to wychodzi z mapy Google. Może autorzy zasotosowali inne geokodowanie, tu nie widzę żadnego problemu. Namiar na stanowisko jest w punkt - autorzy podali bardzo dokładne dane. Mnie w GIS wyszły inne cyfry i dlatego o tym napisałem.
Widać, że Ty posługujesz się GPS w terenie. Ja w domu na mapie. I to powoduje róznice w odczytach. Po zamapowaniu w Google masz stanowisko wg takich cyfr:
https://www.google.pl/maps/place/50%C2% ... 7778?hl=pl

a nie takich, jak podali autorzy w pracy - ot, taki niuans:
https://www.google.pl/maps/place/50%C2% ... 2222?hl=pl

Czytaj cyfry w okienku Google po lewej stronie.

Niuans polega na tym, że po wbiciu danych wg pracy stanowisko wychodzi w lesie (oddział 23) a wiemy, że:
w pracy jest podane "na drodze"
zgrzypik nie przebywa w drzewostanach sosnowych. I to mnie zdziwiło, gdy zobaczyłem w pierwszej chwili punkt. Mam nadzieję, że wyjaśnienia są wyczerpujące

Marek Miłkowski pisze:nie zastosowali podziału przyjętego w KFP (pomimo, że cytują KFP). Zastosowali podział na krainy wg E. Massalskiego. Dlatego też pominęli m.in. stanowisko zgrzypika na zachodnim skraju Puszczy Kozienickiej (w dolinie Pacynki). Dodam jeszcze, że gatunek jest w dolinie Wisły na "małopolskim" brzegu.

Uzupełniłem mapkę o sąsiednie stanowiska. Z jednej strony "mniejsza o podziały" na krainy zoogeograficzne. Z tej mapki obrazującej stanowiska - naniosłem je bardzo dokładnie w oparciu o dostępne dane - wyłania się kilka ciekawych spraw:

1. Stanowisko Pacyna, Kozłów (Miłkowski, 2004) leży w Wyż.Małopolskiej wg KFP. Stanowisko było jedynym wówczas znanym pewnym współlcześnie miejscem wystepowania tego gatunku. Wcześniej był Rogów, ale to wymagałoby dłuższego komentarza.....
2. Szkoda, że autorzy tej fajnej pracy nie napisali, jaki podział zastosowali. Skoro jest w tytule o Wyzynie Małopolskiej, to taka informacja jest istotna, to oczywiste.
3. Stanowiska Lasocin i Pakosław są rzeczywiscie bardzo ważnymi dla lepszego poznania zasięgu L.textor w tym regionie, co widać z mapy.

Jacek Kurzawa pisze:

Marek Miłkowski pisze:nie zastosowali podziału przyjętego w KFP (pomimo, że cytują KFP).
2. Szkoda, że autorzy tej fajnej pracy nie napisali, jaki podział zastosowali. Skoro jest w tytule o Wyzynie Małopolskiej, to taka informacja jest istotna, to oczywiste.

Zdecydowanie tak - powinni to napisać w pracy.

Zaznacz jeszcze na mapce Borowiec (EB58) i chyba będziesz miał komplet stanowisk.

Marek Miłkowski pisze: Zaznacz jeszcze na mapce Borowiec (EB58) i chyba będziesz miał komplet stanowisk.

...będziemy mieli.
To jest niepublikowane, Twoje? Jakieś bliższe dane...? Takich kropek bez danych nie wstawiam

Widzę, fajny teren.
https://www.google.pl/maps/place/26-704 ... 5369?hl=pl

Jacek Kurzawa pisze: zgrzypik nie przybywa w drzewostanach sosnowych.

A toś mnie zaskoczył, bo mam takiego z Domaszczyna XS47 z "sosen na piasku" 2004-09-18
Ten przebywał.Pzdr J.

Też przypomniałem sobie, że na N od Wrocławia też XS47 fotografowałem zgrzypika w sosnach z nielicznym dębem... Zwierza nie mam, ale foty gdzieś chyba...

Niedawno ukazała się monografia Doliny Zwoleńki. Przedmiotem ochrony jest tam żółw błotny. Jedna z silniejszych populacji w kraju. A przy okazji i inne walory opisane: MIŁKOWSKI M. 2014. Owady. [W:] Zwoleńka. Ostatnia dzika rzeka południowego Mazowsza – red. P. Chołuj, Mazowiecko-Świętokrzyskie Towarzystwo Ornitologiczne, Pionki, 55-64 pp.

Jurek b. pisze:

Jacek Kurzawa pisze: zgrzypik nie przybywa w drzewostanach sosnowych.

A toś mnie zaskoczył, bo mam takiego z Domaszczyna XS47 z "sosen na piasku" 2004-09-18
Ten przebywał.Pzdr J.

Nie sądzę, żeby Cię to zaskoczyło. Z pewnością znasz preferencje siedliskowe zgrzypika jak również teren rozciągający się wokół.
No łażą.... czasami nawet dość daleko, po asfalcie, po okolicy. Można go spotkać wszędzie - wszędzie tam, gdzie w pobliżu jest jego siedlisko - łęgi, wierzbowiska, łaki, mokradła, rzeczki itd.

Dzieki, Marku - ten fragment o kózkach warto miec, byś skserował w wolnej chwili..... potrzebny skan, nie papier. Stanowisko dodałem.

No tak, ale mnie zaskoczyło/uderzyło to Twoje "nie przebywa w drzewostanach sosnowych"
J.

"Nie przebywa" pisałem w kontekście położenia stanowiska gatunku (!) a nie przebywania pojedynczych osobników. Z mapy Google widać wyraźnie, że stanowisko Lamia textor to łąki z południowej strony drogi asfaltowej. Widać, że są tam mokradełka z ciekami >>>
Widać duży spadek terenu w kier. wschodnim i mokre łąki po prawej stronie drogi od Lasocina. Owady jak wiadomo poruszają się, nawet nieloty przemieszczają się na znaczne odległości. Co innego jest spotkać przypadkiem osobnika poza swoim środowiskiem a to właśnie taki swój przypadek opisujesz - zgrzypik w lesie sosnowym. Przebywał tam oczywiście przypadkiem, jego siedlisko jest obok tego lasu, co Ci już wcześniej pokazałem na mapie.


Domaszczyn to rozległy podmokły teren poprzecinany zadrzewieniami i drogami.

a że dopytam - czy zgrzypika upatrujecie najczęściej

a) przypadkiem - zauważając łażącego po ziemi / asfalcie / piachu
b) poszukując go celowo w wierzbowych zaroślach / na gałązkach / grzebiąc w ziemi wokół wierzbowych korzeni
c) jakoś inaczej?

c) jakoś inaczej.

Zgrzypik to stwór długowieczny, zimujący w stadium imaginalnym. Wiosną (zwykle koło początku maja), kiedy wygłodzone chrząszcze wyłażą z zimowisk, warto w okolicy wykopać dołki o pionowych ścianach przykryte od góry naręczem świeżo naciętych wierzbowych gałązek. Zapach soków wabi zgrzypiki, które wpadają w pułapkę, i jako niezgrabne nieloty nie potrafią się z niej wydostać.
Poza tym zgrzypika jest raczej niełatwo zaobserwować, chyba, że w danej okolicy występuje masowo.
Chrząszcze przebywają nisko na pniach wierzb, w okolicach szyjki korzeniowej, a ich sylwetka i ubarwienie sprawia, że zlewają się z podłożem. Czasami łażą po okolicy i wspinają się na drzewa. To ostatnie ma miejsce zwłaszcza przy powodziach, i wtedy na zalanych wierzbowiskach można zbierać zgrzypiki ratujące się ucieczką w górę na fragmenty roślin wystające nad toń wodną.
No i można je śledzić! W pogodne dni, gdy od jakiegoś czasu nie pada, zgrzypik zostawia charakterystyczne ślady na sypkim podłożu: jest to wąski rowek odciśnięty przez "podwozie" chrząszcza, doprawiony po bokach śladami odnóży. Czasami idąc tym tropem trafiamy na tego, który go pozostawił.

Moje "doświadczenia" z Lamia textor to głównie spacer wzdłuż asfaltu i obserwacje
"trupków" na niej i na poboczu lub też osobników w ich pobliżu.
Ale to z rejonu Poleskiego PN, gdzie ten chrząszcz jest liczny, tak jak Marek pisał;
na kilkudziesięciu metrach drogi można znaleźć kilkanaście albo i kilkadziesiąt
"trupków". Warto też idąc drogą leśną czy przez łąki patrzeć w koleiny,
albo zajrzeć w różnego rodzaju "wykopane dołki" czy świeżo wykopane rowy
odwadniające przy drogach.

Cenne uwagi, dziękuję. Ja Lamię widziałem w sumie 2x, przypadkiem - wieeele lat temu na ciemnej żwirowej ścieżce na łąkach z wierzbowymi krzakami po jednej stronie ścieżki, owad szedł w poprzek drogi, to był maj.
Drugi egzemplarz - tym razem martwy - kilka lat później około pół kilometra dalej, już nie na ścieżce a na szerokiej leśnej polanie, około 25-metrów od rowu, gdzie też było trochę wierzbowych zarośli.

Kilka razy próbowałem szukać oglądając dolne partie takich wierzbowych zarośli ale bez efektu.

Marek Miłkowski pisze:Akurat tak się składa, że mapka przedstawiona przez Jacka nie przedstawia granic krain do których odnieśli się autorzy publikacji. Rozmawiałem z Mariuszem Gwardjanem i wiem, że nie zastosowali podziału przyjętego w KFP (pomimo, że cytują KFP). Zastosowali podział na krainy wg E. Massalskiego. Dlatego też pominęli m.in. stanowisko zgrzypika na zachodnim skraju Puszczy Kozienickiej (w dolinie Pacynki). Dodam jeszcze, że gatunek jest w dolinie Wisły na "małopolskim" brzegu.

Podział na krainy w KFP widać, że jest miejscami mocno nieprawidłowy, ale został przyjęty przez autorów KFP wiele lat temu i pracuje na nim kilka pokoleń koleopterologów. Przyjmowanie podziału wg Massalskiego (19??) jest błędem z kilku powodów. Przede wszystkim spójność danych - to są Coleoptera a tu podział jest przyjęty do celów roboczych i od lat tego się wszyscy trzymają. Przyjęcie innego podziału wprowadza zamieszanie. I tak jest w tej pracy. Ponieważ autorzy nie napisali na jaki podział się powołują można założyć że KFP (Kondracki). A w tej sytuacji brak jest odwołań do innych rekordów, ale o tym za chwilę.
Ciekawe, że Recenzent w Naturalia (jakiś pewnie był) nie zwrócił na to uwagi. Wygląda to tak, jakby nie było sprawdzane, czy z Wyżyny Małopolskiej jest jeden rekord czy więcej. Gdyby to było sprawdzone wyszłoby samo, że nie ma Rogowa .. ale jest Wola Szczygiełkowa z Gór Świętkorzyskich (?)
Druga sprawa to ten wspomniany podział Massalskiego. Ale jaki podział, która jego praca?
Massalski E., 1930, O zasadach wydzielania regionów, „Ziemia”, 15 (2), s. 21–23
http://geoportal.pgi.gov.pl/portal/page ... je%20nazwy
czy Massalski E., 1967 - Góry Świętokrzyskie. Wiedza Powszechna, Warszawa.

Nie sądzę, aby to była któraś z nich, bo ta pierwsza to są 3 stronicowe rozważania ogólne z 1930 zaś druga dotyczy samego regionu Gór Świętkorzyskich. Massalski jest znanym specjalistą regionu świętkorzyskiego. A która dotyczy podziału i granic Wyżyny Małopolskiej? - to pytanie do autorów doniesienia. Przypuszczam, że Massalski w ogóle nie zdefiniował granic Wyżyny Małopolskiej i w pracy o Lamia textor z Wyżyny Małopolskiej (Gwardjan et al., 2017) po prostu brakło informacji o trzech rekordach z Wyżyny Małopolskiej: Rogów, Pacyna i Borowiec (mapka). Autorzy pracy piszą:

Na Wyżynie Małopolskiej znany był dotychczas jedynie z Doliny Czarnej Wody w Świętokrzyskim Parku Narodowym, gdzie w 1962 r. znaleziono pojedynczego osobnika (Śliwiński & Nowakowski 1990).

To zdanie w pracy jest o tyle ciekawe, że Wola Szczygiełkowa i Świętkorzyski Park Narodowy nie należą do Wyżyny Małopolskiej lecz do Gór Świętokrzyskich, jaki by to nie był podział na regiony.

Reasumując – "Lamia textor znana była dotąd z trzech stanowisk na Wyżynie Małopolskiej (Rogów, Pacyna i Borowiec), obecnie znana jest już z pięciu" - co przedstawia poniższa mapka.
I tu widać, jaki sens ma wizualizacja danych na mapach, po prostu wszystko wychodzi.

A tak oceniając "ekspercko" ... czy mapka teraz, kiedy wszystkie znane stanowiska w tym regionie są naniesione, przedstawia w miarę rzeczywiste rozmieszczenie - tj. wyspowe (gdzie stanowiska oddalone są od siebie o jakieś 20-100 km), czy raczej jest to obraz naszej niewiedzy, a stanowiska Lamia textor przy dobrym rozpoznaniu powinny się znaleźć w każdym z pól

Przyczyna jest jak zwykle po środku. Fakt, Wyżyna Małopolska (wg KFP)
może nie obfituje w zarośla wierzbowe itp. miejsca gdzie Lamia textor mogłaby
występować, ale chyba bliższe przyjrzenie się np. Dolinie Wisły powinno
ten obraz zmienić... Kilka innych rzek też by się znalazło...
Osobiście, choć od jakiegoś czasu mam dorywcze związki z kózkami,
jestem zaskoczony takim ubóstwem stanowisk zgrzypika w tej krainie,
choć mam może wypaczone pojęcie o powszechności tego gatunku
z uwagi na fakt, że na Polesiu Lubelskim to kózka częsta.

Akurat mój region to biała plama. Nigdy nie udało mi się tego gatunku spotkać (ani nikomu, a sporo ludzi tu się latami przewinęło), chociaż kilkukrotnie go szukałem i to we właściwych siedliskach. Z pewnoscią jest do okrycia gdzieś w regionie, ale musi tu być rzadkością. Ogólnie siedliska zmieniają się na zachód w ten sposób, że ubożeją tzn przy Wiśle, potem na Kielecczyźnie jest więcej cieków i bagien. W Puszczy Pilickiej istnieją już tylko jako rozlewiska w dolinach rzecznych, wierzb też jest jakby mniej, np jest bardzo mało iwy. Ogólnie to nie jest dobry teren na Lamia textor, ale tylko skrupulatne poszukiwania w odpowiednich biotopach mogą nam dać właściwą odpowiedź. A te doniesienia z Wyzyny Małopolskiej z pewnością do tego zmobilizują mnie i pewnie inne osoby też.

Odnosząc się do pytania o wyspowe występowanie - moim zdaniem jego siedliska w tym regionie są wyspowe.

Dlaczego autorzy nie zamieścili wszystkich stanowisk Lamia textor? Wydaje mi się, że odpowiedź znajduje się na stronie portalu Przyroda Świętokrzyska http://www.przyrodaswietokrzyska.pl/ind ... zenie.html
Tam można znaleźć podział Wyżyny Małopolskiej do którego odwołują się obserwacje kieleckich (świętokrzyskich) przyrodników.
Jeśli chodzi o E. Massalskiego to zapewne korzystali z mapy z 1967r.

A to jest Wyżyna Małopolska wg regionalizacji Kondrackiego:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wy%C5%BCy ... %82opolska
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/ ... Poland.png

To teraz się wszystko zgadza. Góry Świetokrzyskie są tu częscią Wyż. Mażopolskiej a te trzy stanowiska leżą poza "taką" Wyżyną Małopolską. Massalski 1967 pisał tylko o Górach Świętkorzyskich, więc raczej przebiegu granic Wyż.Małopolskiej nie dotyczy.

W jaki sposób na przestrzeni wieków wyróżniano krainę Gór Świętokrzyskich ukazuje poniższa strona.
http://geoportal.pgi.gov.pl/portal/page ... je%20nazwy

Na tej stronie nie ma nic o Wyzynie Małopolskiej. Ponieważ Góry Świętkorzyskie wg Kondrackiego należą do Wyż. Małopolskiej (ciekawe czy o tym pisał Massalski), inaczej niż wg podziału przyjętego w KFP to ma to drugorzędne znaczenie. Istotny jest tu przebieg pólnocnych granic, który akurat nie obejmuje trzech stanowisk L.textor z Wyż. Małopolskiej wg KFP.

Jeśli mówicie o Kozłowie niedaleko Miechowa to właśnie dziś miałem okazję w nim być w ramach wizytcji linii kolejowej nr 8 - ciągną się tu kilometry zarośli wierzbowych . oddzielone od reszty ternu tzw. korytkami krakowskimi - idealne setki metrów pulapek bez wyjścia....

Ps. Masz racje Jacku ja używam GPS-a w terenie

grzegorzb pisze: Ps. Masz racje Jacku ja używam GPS-a w terenie

A to Ci w sumie zazdroszczę!
W Turcji w 2001 obsługiwąłem cały miesiąc GPS Garmina. Notatki napisane długopisem w notatniku są święte i niepodważalne Mam je do tej pory.
Ważne może być przyjęcie układu wspólrzędnych (kiedyś o tym na Forum pisał Lech Bucholz). Z tego mogą wynikać późniejsze przesunięcia między odczytem a mapą Google.

grzegorzb pisze:Jeśli mówicie o Kozłowie niedaleko Miechowa

Nie, to jest inna lokalizacja, obok Radomia https://www.google.pl/maps/place/51%C2% ... 6762?hl=pl

Przepraszam Autorów, jesli czuli się jakimś stopniu dotknięci moimi dociekaniami. Generalnie skupiam się na danych i odcinam się od jakichkiolwiek "podrózy personalnych". Zupełnie nie o to nie chodzi (nie chodziło). Dane faunistyczne są fantastyczne i wnoszą bardzo dużo do wiedzy o zasięgu Lamia textor. Drobne w sumie nieścisłości są dobre do podyskutowania o metodyce i to tylko tyle. Jeszcze raz gratuluję wykrycia zgrzypika w ternie, gdzie go dotąd nigdy nie było! To jest wyczyn. Brawa dla Was i szacun .

Jacku gorzka albo słodka prawda jest taka, że obecnie praktycznie już nikt nie używa gps do podawania danych "żywcem" z terenu. Wiedząc gdzie byłeś strzelasz na google i masz współrzędne...dzięki temu nie ma niedomówień z przesunięciami....podawanie współrzędnych bez podania urządzenia z którego się korzystało, układu współrzędnych odniesienia, to lekki hardkor...a garmin to dodatkowe urozmaicenie....sam ostatnio zgrałem ślad z garmina i wysłałem koledze ....wyszło mu że Wujek Kryzys odnalazł a ja potwierdziłem kozioroga na środku Wisły. Dopiero korekta "posadziła" tak jak trzeba dane...

Wróciłem do domu na chwilę, odpaliłem GIS i Wyżynę Małopolską wg Kondrackiego zassaną wprost z serwerów. Ciekawostka jest taka, że stanowisko Pakosław wg współrzednych podanych w pracy leży... 120 m od granicy Wyżyny Małopolskiej (w jej obrebie) z Niziną Mazowiecką. Obszar Natura2000 Pakosław jest centralnie przecięty granicą między tymi dwoma podprowincjami, tak więc generalnie to stanowisko leży w dwóch krainach, oczywiscie przy stosowaniu tej regionalizacji.

Sytuację ogólną przedstawiam na poniższej mapce.

a ta kropka to pod linią czy nad?

Napisałem:

Jacek Kurzawa pisze:... stanowisko Pakosław wg współrzednych podanych w pracy leży... 120 m od granicy Wyżyny Małopolskiej (w jej obrebie)

Punkt wg współrzędnych... w obrębie Wyżyny Małopolskiej.

Panowie nie w tym problem leży....a w idiotycznie wyrysowanej granicy która w chwili obecnej tnie jednolity obszar torfowisk niskich i przejściowych. A Pakosław jest odjazdowy -mieści się w pierwszej 10 moich ulubionych rezerwatów w woj. mazowieckim. Poza milionami gzów wielkości czołgu staliniec widok kwitnących jezyczek jest obłędny...

Marek Miłkowski pisze:Zaznacz jeszcze na mapce Borowiec (EB58) i chyba będziesz miał komplet stanowisk

No to jak tak dobrze idzie to może jeszcze jeden region byśmy rozpracowali, np. ... Lubuskie

Ja go nigdy nie spotkałem
Najbar (1998) podał go z Niedoradza WT44 (chociaż mapka w pracy wskazuje raczej WT34 )
a Zieliński (2003) z rezerwatu "Santockie Zakole" WU24

biomap wskazuje jeszcze WU57 i WT53, ale może chodzi o jakieś niepublikowane dane

grzegorzb pisze:Panowie nie w tym problem leży.....

Tu nie ma problemu Jest kropka, granice i tylko chciałem to pokazać Przecież tej granicy nie ma, a już w koleopterologii wcale.

Nawiązując do poprzedniego mojego posta, dziś znów jechałem tą szosą. Słonecznie około 20 stopni i znów kilka żywych chrząszczy na jezdni, oraz co najmniej kilka placków. Nie zatrzymywałem się i to tylko co widziałem z auta...

I dlatego Jacku uważam że podawanie punktu w sytuacji gdy środowisko jest jednorodne jest błędem. Owszem gdy wśró kukurydzy rośnie jedna sosna to ok. Podajemy punkt ale gdy jest obszar to powinien być poligon. ew współrzędne wierzchołków inaczej wychodzi jak wychodzi....

Punkt jest uproszczeniem, wiadomo, że owad żyje w środowisku, a to akurat jest położone tak, nie inaczej. Mapowanie danych często nastręcza trudności i interpretacja takich danych nie jest łatwym zadaniem.

Grzegorzu

Cytat:

" Poza milionami gzów wielkości czołgu staliniec widok kwitnących jezyczek jest obłędny...

Staliniec nigdy czołgiem nie był, to cała rodzina ciągników gąsienicowych, opracowanych
jako ciągniki artyleryjskie, potem często w modyfikacjach jako ciągnik
w wersji saperskiej jako spycharki, pojazdy ewakuacyjne czy ciągniki rolnicze.
Hm... sądzę jednak że mogłeś mieć na myśli raczej ciągnik gąsienicowy z serii DT
zwany często potocznie, choć nieprawidłowo "stalińcem", powszechnie stosowany
jako ciągnik rolniczy w PGR-ach czy w wersji spycharki, czy koparko-spycharki....
bo nie na temat....

grzegorzb pisze:I dlatego Jacku uważam że podawanie punktu w sytuacji gdy środowisko jest jednorodne jest błędem. Owszem gdy wśród kukurydzy rośnie jedna sosna to ok. Podajemy punkt ale gdy jest obszar to powinien być poligon. ew współrzędne wierzchołków inaczej wychodzi jak wychodzi....

nu, wiadomo "mucha fruwa"

W przypadku stanowisk większości gatunków owadów podawanie superdokładnych koordynatów miejsc odnalezienia poszczególnych osobników jest bezsensowną nadgorliwością. Bo informacja, że dany "robal" został znaleziony np. na drodze bywa wręcz dezinformacją względem właściwych mu biotopów i preferencji siedliskowych. Tak jak gdzieś powyżej napisał Grzesio: jest to istotne i wskazane w konkretnych przypadkach, np. wtedy, gdy inkryminowany owad związany jest z konkretnym mikrosiedliskiem, np. z pojedynczym drzewem. Lecz gdy znajdujemy stonkę ziemniaczaną na polu ziemniaków, na kiego grzyba nam koordynaty, które pozwolą zlokalizować konkretny listek, na którym siedziała?
W swoich pracach posługuję się przede wszystkim mapami, zdjęciami siedlisk i opisami (graficzny przykład poniżej). I według tego nawet laik może zrozumieć jaki areał zasiedla dany gatunek. A czy siedlisko owego gatunku zakwalifikujemy do takiego lub owego mezoregionu, krainy czy tam innej jednostki terytorialnej obowiązującej w myśl jakiegoś tam podziału, to już zupełnie inna historia.

Wujek Adam pisze:W przypadku stanowisk większości gatunków owadów podawanie superdokładnych koordynatów miejsc odnalezienia poszczególnych osobników jest bezsensowną nadgorliwością. Bo informacja, że dany "robal" został znaleziony np. na drodze bywa wręcz dezinformacją względem właściwych mu biotopów i preferencji siedliskowych.

Tak, podanie nawet dokładnych koordynatów obarczone jest tylko dokładnością jednostki pomiaru. Dla przykładu:
20,1339 ; 51,5423 - to punkt z dokładnością 6 i 10 m czyli +/- 3 i 5 metrów w prawo, w lewo, w górę i w dół. I to nie ma znaczenia w entomologii.

Obserwacja to jest odnotowanie pewnego faktu. Obserwacja odbywa się najczęsciej w punkcie, któremu można przypisać datę, koordynaty, nazwisko obserwatora itd. Wielkość stanowiska występowania gatunku to interpretacja innych danych (suma wielu obserwacji). Trzeba pamiętać, by odróżniać fakty (obserwacje) od interpretacji wyników.

Dlatego duzy sens ma podanie jak najdokładniejszych informacji o obserwacji: miejsce, roślina, pora dnia, inne okoliczności np ciśnienie, aura, gatunki towarzyszące itd. To wszystko może pomóc w późniejszej interpretacji obserwacji (fakty).

Wracając do zgrzypika. Odwiedziłem dzisiaj Janowiec koło Kazimierza Dolnego. Pod wpływem lektury tego wątku postanowiłem poszukać tego gatunku w zaroślach wierzbowych - jestem w Kazimierzu więc poszukałem go w dolinie Wisły. Najbliższe znane mi stanowisko znajduje się własnie w Bobrowcu, nieopodal - 10 km w linii prostej. Stanowisko położone jest jednak na prawym brzegu Wisły.

W częsciach odroślowych znalazłem liczne żerowiska, zebrałem 4 larwy. Po powrocie do Tomaszowa poszukam tego gatunku w Puszczy Pilickiej. Jeśli uda mi się dobrze wytypować stanowisko samo znalezienie zgrzypika będzie tylko formalnością.

Spotkałem też małą oleicę (Meloe ?), ale na oznaczenie tego gatunku przyjdzie czas w domu.

Ja mam u siebie i w niedalekiej okolicy ten gatunek, co bardzo mnie cieszy . Wiem że z Wyżyną Małopolską nie ma to nic wspólnego, ale pozwólcie że się pochwalę, zresztą już kiedyś podawałam tą obserwację.
Zdjęcie zrobione w maju tego roku.

Spotkałem też małą oleicę (Meloe ?), ale na oznaczenie tego gatunku przyjdzie czas w domu.  

Jacku, pewnie znalazłeś Meloe rugosus. Mała, czarna i jesienią...Nadwiślański szlak migracyjny się kłania

Tak mi wygląda, ale muszę to sprawdzić. Szła na Warszawę.....

Meloe rugosus.