26 Silphidae: Necrodes, Oiceoptoma, Phosphuga

[Pawel Jaloszynski]

Druga porcja larw omarlic, tym razem Necrodes, Oiceoptoma i Phosphuga, a więc trzy rodzaje dość znacznie różniące się biologią, ale też i morfologią larw.

Larwy Necrodes littoralis napotkać można masowo na większej padlinie, przede wszystkim ssaków, leżącej w miejscach wilgotnych, czyli w olsach, łęgach, na łąkach w pobliżu wody, czasami przy poboczach dróg, jeśli blisko jest rów z wodą. Na takich stanowiskach jest to główny gatunek Silphidae pożerający duże trupy. W warunkach laboratoryjnych larwy zachłannie zjadają wszelkie śmierdzące sery, do tego stopnia, że potrafią pogardzić mięsem, jeśli obok leży ładny kawałek gorgonzoli. Larwy duże, o charakterystycznej, smukłej sylwetce, trudne do pomylenia z czymkolwiek innym. Okaz ze zdjęcia został złowiony na trupie sarny w czerwcu.

Larwy Oiceoptoma thoracicum trafiają się przede wszystkim na trupach małych zwierząt, głównie drobnych ssaków i płazów, przede wszystkim w lasach i parkach. Imagines i stadia przedimaginalne przejawiają również zainteresowanie gnijącymi lub po prostu śmierdzącymi grzybami i odchodami. Bardzo ładnie ubarwione, nieco podobne do larw Silpha tristis, jednak rzadko spotykane na otwartych polach, które preferuje ta ostatnia omarlica. Larwa pokazana na zdjęciu pochodzi z hodowli od imagines odłowionych w maju.

Phosphuga atrata jest gatunkiem ślimakożernym i jej larwy łatwo znaleźć w zacienionych lasach czy parkach, żerujące głównie na zdychających ślimakach bezskorupowych. Optymalną zdobyczą są jeszcze żywe, ale już unieruchomione, rozjechane czy w inny sposób uszkodzone ślimaki, ale larwy potrafią też atakować żywą zdobycz, w tym również ślimaki w skorupach. Bardzo charakterystyczne zwierzaki, czarne jak diabeł, silnie oszczecone, smukłe i z długimi czułkami, aktywie przemierzają powierzchnię gleby i ściółki w ciągu dnia w poszukiwaniu posiłku. Larwa ze zdjęcia została złapana w olsie w lipcu.