powrót

KLUCZE DO OZNACZANIA

 

Tetrops starkii Chevrolat, 1859 - Tetrops praeustus (Linnaeus, 1758)

      

 

Odróżnienie Tetrops starkii od T.praeustus nie powinno nastręczać trudności. W oczy rzucają się przyciemnione epipleury (czyli zagięte w dół boki pokryw) u T.starkii. Jest to cecha, którą widać gołym okiem, chociaż jasnym jest, że lepiej używać do tego powiększenia. Przyciemnienie epipleurów może być czasem zanikające ku tyłowi i wtedy przybiera kształt brunatnej szerokiej plamy przy barkach pokryw.
Inną ważną cechą odróżniające omawiane gatunki to grube punktowanie pokryw u Tetrops starkii. Ponadto owłosienie pokryw u tego gatunku jest dłuższe i białe, najdłuższe przy nasadzie pokryw. Zakończenie pokryw jest szeroko zaczernione (u T.praeustus najczęściej pokrywy są całe żółte; wszystkie nogi są jednolicie żółte - u T.praeustus rzadko bywają równomiernie jednokolorowe, dośc często tylna i środkowa para nóg bywają przyciemnione.

 

Reasumując:

 

Tetrops starkii:

- epipleury pokryw przyciemnione
- nogi całe żółte
- punktowanie pokryw grube
- długie, odstające owłosienie pokryw, dłuższe w nasadowej części pokryw
- szeroko zaciemniony koniec pokryw

Tetrops praeustus:

- epipleury żółte, nieprzyciemniane
- przednie nogi żółte, środkowa i tylna para przyciemniana (uda)
- punktowanie pokryw drobne i mniej głębokie
- owłosienie pokryw krótsze i bardziej przylegające
- koniec pokryw bywa cały żółty, nieprzyciemniony; zaczernienie jeśli występuje jest znacznie węższe niż u poprzedniego gatunku

Jest jeszcze cecha - na przedpleczu z boków u T.praeustus występują dwa rodzaje owłosienia - krótkie, gęste, bardziej regularnie rozmieszczone, przetykane długimi i rzadziej rozmieszczonymi włoskami. Jednak cechę tę widać tylko u świeżych i dobrze przechowywanych (w probówce) okazów. Przy zawilgoconych okazach owłosienie jest splatane i przylegające przez co cecha staje się nieprzydatna.

Pomocnym w oznaczaniu może być też fakt, że Tetrops starkii rozwija się przede wszystkim w jesionie (Fraxinus). Był również podawany z innych gatunków drzew np. klon, jawor, iwa i dąb. Jeśli więc mamy Tetropsy wyhodowane z czeremchy, drzew owocowych i innych drzew liściastych to mamy dobrze oznaczonego T.praeustus. Ten polifagiczny gatunek rozwija się również w jesionie, więc w drugą stronę reguła ta nie działa - okazy wyhodowane z jesionu najpeniej okażą się być Tetrops starkii, ale mogą też należeć do gatunku T.praeustus.

Na zakończenie chciałbym podzielić się swoim poglądem na temat europejskich Tetropsów.
W Europie występują cztery gatunki Tetropsów:

  • Tetrops praeustus (Linnaeus, 1758)
  • Tetrops starkii Chevrolat, 1859
  • Tetrops niger Kraatz, 1859 - zachodnioeuropejskie, czarne Tetropsy z żółtymi nogami (pogląd C.Pessarini, Sabbadini, 1994)
  • Tetrops gilvipes (Faldermann, 1837) - kaukaskie Tetropsy, również czarne z żółtymi nogami. Porównując serię kaukaską widzę wyraźne różnice z zachodnimi.

Artykul o trzecim gatunku Tetropsa>>>

Dalszy ciąg dyskusji na temat rodzaju Tetrops:
Forum Entomologiczne: https://www.entomo.pl/forum/viewtopic.php?t=220

Rejzek, Hoskovec na swojej checkliście (za Danilevskim) jest niekonsekwentny (za listę "odpowiada" Rejzek) - używa nazwy "praeustus", a dalej niezgodnie z zaleceniami KODEKSU "nigra". Logicznie myśląc trzeba się zdecydować: albo praeustus-nigra albo praeustus-niger zgodnie z zasadą zachowania rodzaju nazwy gatunkowej i rodzajowej. Danilevski już jest konsekwentny i poprawił (z powrotem) na T.praeustus. Tak to jest z przepisywaniem checklist. Lepiej jest podać link do źródła:

http://www.zin.ru/Animalia/Coleoptera/rus/cereulst.htm

 

opr. Jacek Kurzawa, 22.XII.2004

 

 

powrót

 

entomo©2001 - 2016  - https://www.entomo.pl/