bogatkowate
 

Uproszczony klucz do oznaczania polskich gatunków z rodzaju Agrilus
Roman Królik

       

Powyższy klucz powstaje niemalże "od ręki" i nie jest to zwykłe tłumaczenie, choć wzorowałem się na kluczu z Freude Harde Lohse (szczególnie odpowiada mi układ gatunków i pogrupowanie cech w tym kluczu). Wiele z zawartych tu danych jest oryginalna, opiera się na cechach okazów z mojej kolekcji i wynika z moich doświadczeń.

Roman Królik, FORUM Entomologiczne, 29.08.2004 ,

1. Każda pokrywa z 1-3 plamkami z białych, gęstych włosków. Pleuryty i sternity z takim samym owłosieniem ............................... 2

– Pokrywy bez takich plam ................................................................................................................................................................ 4

2. Każda pokrywa z 1 plamką z białych włosków za środkiem pokryw przy szwie, niekiedy z mniej wyraźną plamką w pobliżu barku. Pokrywy zaokrąglone na wierzchołku. Ubarwienie zielone, złotozielone, niebieskie. 8-13 mm. Na dębach ........................................................................................................................................................................... A. biguttatus (Fabr.)

Każda pokrywa z 3 plamami: jedną u podstawy w pobliżu barku, drugą tuż przed i trzecią tuż za środkiem pokryw w pobliżu szwu. Pokrywy na wierzchołku zaostrzone. Ubarwienie ciemne, prawie czarne ................................................................................ 3

3. Każda pokrywa wyciągnięta w długi lekko zakrzywiony szpic. Ubarwienie czarne z niebieskawym lub zielonkawym odcieniem.
8,5-12 mm. Na wierzbach (Salix caprea, S. aurita). ...................................................................................................... A. guerini Lac.

Każda pokrywa, na wierzchołku, między ząbkowaniem z jednym dłuższym ząbkiem wyciągniętym w kolec. Ubarwienie oliwkowo- lub brązowoczarne. 6,5-11 mm. Na wierzbach i topolach ............................................................................................... A. ater (L.)

4. Wyrostek przedpiersia między przednimi biodrami o zarysie romboidalnym. Ostatni sternit z podłużną zmarszczką, jego tylny brzeg wygięty .................................................................................................................................................................................. 5

Wyrostek przedpiersia równoległoboczny. Ostatni sternit odwłoka jak wyżej lub regularnie zaokrąglony, bez podłużnej zmarszczki .................................................................................................................................................................................. 9

5. Pokrywy niezauważalnie, ciemno owłosione, przy pobieżnym obejrzeniu wydają się nagie ......................................................... 6

Pokrywy pokryte wyraźnym, białym owłosieniem. Włoski są delikatnie spłaszczone (łuseczkowate), dlatego srebrzyście połyskują tylko pod odpowiednim kątem. Białe owłosienie może być przerwane za połową pokryw strefą ciemno owłosioną.
W skrajnym przypadku białe owłosienie zredukowane jest do strefy końcowej 1/3 pokryw, w pobliżu szwu.
......................................................................................................................................................................................................... 8

6. Przedplecze w środkowej części poprzecznie wypukłe, bez podłużnej płaskiej bruzdy. Wyrostek zapiersia, między środkowymi biodrami wklęsły (jakby wgnieciony). 3,5-5,5 mm. Na jesionie, ligustrze, bzie lilaku. .....................................A. convexicollis Redt.

Przedplecze z podłużną płaską bruzdą, niekiedy słabo widoczną. Wyrostek zapiersia, między środkowymi biodrami płaski ................................................................................................................................................................................................... 7

7. Przeciętnie większy: 4-6,5 mm. Czoło między oczami prawie płaskie. Czułki u samca bardzo szerokie, blaszkowate; człony środkowe wielokrotnie szersze od swojej długości. Ubarwienie złotozielone, zielone, niebieskie. Na dębie, leszczynie, rzadko na buku. ...............................................................................................................................................................A. laticornis (Ill.)

– Przeciętnie mniejszy: 3,5-4,5 mm. Czoło między oczami wyraźnie wypukłe. Czułki samca „normalnie zbudowane”, podobnie jak u samicy. Ubarwienie ciemnobrązowe. Wygląd wyrostka przedpiersia niejednorodny, od równoległobocznego do niekiedy lekko romboidalnego ....................................................................................................................... (patrz dalej: A. obscuricollis)

8. Białe owłosienie pokryw ciągłe, nieprzerwane ciemną przepaską w połowie pokryw, choć niekiedy ogranicza się do wąskiego pasa w pobliżu szwu. Bardziej krępy, pokrywy mniej niż 3 razy tak długie jak szerokie. Ubarwienie oliwkowobrązowe, brązowozielone. 4-4,5 mm. Na grabie, leszczynie. ................................................................................... A. olivicolor Kiesenw.
w Europie środkowej występują jeszcze: A. curtulus, A. grandiceps)

– Białe owłosienie pokryw albo przerwane szeroko w środku pokryw albo ograniczone do 1/3 w wierzchołkowej części pokryw. Smuklejszy, pokrywy więcej niż 3 razy tak długie jak szerokie. Ubarwienie oliwkowe, oliwkowozielone, rzadziej ciemnoniebieskie lub czarne. 4,5-5 mm. Na winorośli ....................................................................................A. derasofasciatus Lac.
(w Europie środkowej występują jeszcze: A. alexeevi, A. litura, A. sexualis)

9. Ostatni sternit z podłużną zmarszczką, jego tylny brzeg wyraźnie wygięty ......................................................................10

– Ostatni sternit bez podłużnej zmarszczki, jego tylny brzeg regularnie zaokrąglony .............................................................. 15

10. Pokrywy w pobliżu szwu, z widoczną przynajmniej w tylnej części dużą plamą jaśniejszych włosków tworzących podłużny pas (obserwować pod różnym kątem), przerwany tuż za środkiem poprzeczną przepaską z włosków ciemniejszych (podobnie jak u A. derasofasciatus). Ubarwienie ciemno- oliwkowozielone. 4,5-7 mm. Na dębie, wyjątkowo na buku i olszy. ..................................................................................................................................................................... A. graminis Cast. & Gory
(w Europie środkowej występuje jeszcze: A. hastulifer)

– Pokrywy jednorodnie ciemno owłosione, oglądane pod różnymi kątami gołym okiem wydają się nagie. Niekiedy w pobliżu szwu, przy samym wierzchołku występuje bardzo wąski rządek jasnych szczecinek .............................................................. 11

11. Tarczka bez, lub z bardzo niewyraźnym poprzecznym żeberkiem (kilem). Wierzch ciała wyraźnie dwubarwny: głowa i przedplecze zielone lub niebieskie, pokrywy złote do miedzistych. 7-10 mm.
Na różnych gatunkach wierzb. ............................................................................................................ A. subauratus (Gebler)

– Tarczka z wyraźnym poprzecznym żeberkiem (kilem). Wierzch ciała jednobarwny niekiedy niewyraźnie dwubarwny ........... 12

12. Czoło z głęboką podłużną bruzdką. Przedplecze w tylnych kątach bez żeberek (kilów). Przedni brzeg przedpiersia, szczególnie u samca z głębokim wykrojeniem. Wierzch ciała niebieski, rzadziej z odcieniem zielonkawym, spodnia strona ciała najczęściej czarna. 4,5-7 mm. Na wiciokrzewie (Lonicera sp.) i szakłaku (Rhamnus sp.). .......................... A. cyanescens (Ratz.)

– Czoło najwyżej z delikatną bruzdką. Przedplecze w tylnych kątach z wyraźnym żeberkiem (kilem), który całkiem wyjątkowo może być niewyraźnie zaznaczony. Przedni brzeg przedpiersia najwyżej delikatnie wykrojony. Górna i dolna część ciała podobnie ubarwione. Grupa dość podobnych do siebie (i również dość pospolitych) gatunków. W przypadku samic wskazane jest porównanie z dobrze oznaczonym materiałem ................................................................................................................ 13

13. Przedni brzeg przedpiersia zaokrąglony lub bardzo słabo wykrojony. Większy gatunek: 6-8,5 mm. Drugi sternit samca przy tylnym brzegu z 2 małymi guzkami silnie do siebie zbliżonymi. Ubarwienie bardzo zmienne: od zielonego i niebieskiego do złotego i prawie czarnego. Na dębach. ............................................................................................................ A. sulcicollis Lac.

– Przedni brzeg przedpiersia wyraźnie wykrojony. Mniejsze gatunki: do 6,5 mm. Drugi sternit samca przy tylnym brzegu z guzkami lub bez guzków. ......................................................................................................................................................... 14

14. Średniej wielkości gatunek: 4-6,5 mm. Czoło słabiej wypukłe. Drugi sternit samca przy tylnym brzegu z guzkami. Ubarwienie oliwkowozielone do brązowego i ciemnoniebieskiego. Na dębach. ..................................................................... A. angustulus (Ill.)

– Najmniejszy gatunek w grupie: 3,5-5 mm. Czoło wyraźniej wypukłe. Drugi sternit samca przy tylnym brzegu bez guzków. Ubarwienie ciemniejsze niż u poprzedniego gatunku, najczęściej ciemnobrązowe do prawie czarnego z niebieskawym odcieniem. Na dębach. .................................................................................................................... A. obscuricollis Kiesenw.

15. Przedplecze bez żeberek (kilów) w tylnych kątach. Odwłok bez plam z białych włosków .................................................. 16

– W tylnych kątach przedplecza występują żeberka, które niekiedy są dość długie i dochodzą prawie do przednich kątów.
U gatunków z plamami z białych włosków na odwłoku, żeberka te mogą niekiedy być słabo zaznaczone. ............................... 18

16. Przedplecze ubarwione złoto do brązowomiedzistego. Pokrywy i głowa ciemno oliwkowo zielone, niekiedy niebieskie. 6-8 mm. Na wiązach. ................................................................................................................................. A. auricollis Kiesenw.

– Ubarwienie ciała jednolicie brązowe lub miedziste niekiedy z odcieniem fioletowym. ........................................................... 17

17. Większy: 5-7 mm. Ubarwienie ciemnobrązowe, rzadziej zielonkawe. Owłosienie pokryw ciemne, słabo widoczne. Ciemię z wyraźną bruzdką. Przedplecze niezbyt wypukłe. Na wawrzynkach (Daphne sp.). ................................... A. integerrimus (Ratz.)

– Mniejszy: 3,5-6 mm. Ubarwienie miedziste, niekiedy z fioletowym odcieniem. Owłosienie pokryw jasne, choć bardzo krótkie i trudno zauważalne. Ciemię z płytką bruzdką. Przedplecze wyraźnie wypukłe o stromo opadających bokach. Na dziurawcach (Hypericum sp.). ..................................................................................................................................... A. hyperici (Creutzer)*
(*występowanie tego gatunku w obecnych granicach Polski wymaga potwierdzenia!)

18. Przedni brzeg przedpiersia głęboko, trójkątnie wykrojony. Wierzch ciała nagi lub krótko, ciemno owłosiony. Należą tu dwa duże gatunki o wielkości zwykle powyżej 7 mm. ................................................................................................................................ 19

– Przedni brzeg przedpiersia co najwyżej płytko wykrojony. Mniejsze gatunki, zwykle poniżej 7 mm; niekiedy częściowo, biało owłosione ................................................................................................................................................................................... 20

19. Boczne kanty przedplecza słabo zbiegają się ku tylnym kątom i nie łączą się w okolicy środka przedplecza. Czułki bardziej krępe, 2 i 3 człon jest mniej niż dwa razy dłuższy od swej szerokości. Wierzch ciała niezauważalnie ciemno owłosiony. Niekiedy pokrywy przy wierzchołku, w pobliżu szwu z cienkim rządkiem biało błyszczących włosków. Spodnia strona ciała ciemnobrązowa do czarnej; wierzch ciała miedzistofioletowy. 4,5-10 mm.
Na drzewiastych Rosaceae, najczęściej na gruszy i głogu ..................................................................... A. sinuatus (Oliv.)

– Boczne kanty przedplecza łączą się w okolicy środka przedplecza. Czułki bardziej wydłużone, 2 i 3 człon dwa razy dłuższy od swej szerokości. Wierzch ciała długo i ciemno owłosiony. Spodnia strona ciała zielono ubarwiona; głowa i przedplecze złotozielone, czoło samca niebieskie, pokrywy miedziste. 7,5-12 mm. Na jarząbie pospolitym. Gatunek rzadki, o północnym rozsiedleniu, podawany na podstawie starych znalezisk, do odszukania w pn.-wsch. części Polski. ........... A. mendax Mannerh.

20. Oczy małe. Przy oglądaniu okazu z przodu, dolny brzeg oczu leży powyżej linii łączącej górną część nasady czułków. Policzki duże, prawie tak szerokie jak szerokość oka. ................................................................................................................................. 21

Oczy większe. Dolny brzeg oczu leży poniżej linii łączącej górną część nasady czułków. Policzki węższe, ich szerokość równa połowie szerokości oka. ........................................................................................................................................................... 22

21. Większy: 5-9 mm. 3-5 sternit na bokach z trójkątnymi plamami z białych włosków, wierzch ciała krótko, biało owłosiony. W/w cechy owłosienia dobrze widoczne tylko u „świeżych” okazów. Ubarwienie „żywe”: złotozielone, niebieskozielone, miedziste, rzadziej purpurowe. Na wierzbach. ................................................................................................................... A. lineola Redt.*
(*występowanie tego gatunku w obecnych granicach Polski wymaga potwierdzenia; wykazany niedawno z Polski na podstawie okazu ze starej kolekcji, istnieje prawdopodobieństwo błędnego zaetykietowania okazu!)

– Mniejszy: 4,5-6,5 mm. Sternity bez wyróżniających się trójkątnych plam, równomiernie i jednolicie owłosione. Wierzch ciała delikatnie i krótko, prawie niezauważalnie biało owłosiony. Ubarwienie oliwkowozielone do brązowego. Na wierzbach. .............................................................................................................................................................................. A. salicis Friv.

22. Górna strona ciała niezauważalnie ciemno owłosiona, przy pobieżnym oglądnięciu wydaje się naga. Niekiedy pokrywy przy wierzchołku, w pobliżu szwu z wąską strefą biało błyszczących włosków. ................................................................................23

– Górna strona ciała wyraźnie biało owłosiona, owłosienie to może być miejscami zagęszczone. ............................................30


23. Przedplecze po bokach, w pobliżu bocznego brzegu, pomiędzy środkiem a tylnymi kątami z wyraźnym wgnieceniem. ..... 24

– Przedplecze w pobliżu bocznego brzegu, tylko lekko wgniecione. ..........................................................................................27

24. „Żywo” jednobarwnie niebieskie gatunki, rzadziej z zielonkawym odcieniem. Niekiedy niewyraźnie dwubarwne, ale wtedy ciemię niezbyt wypukłe. ............................................................................................................................................................. 25

– Pokrywy ciemno zabarwione ze słabym zielonkawym lub brązowym odcieniem. .....................................................................26

25. Większy: 5,6-7,8 mm i bardziej krępy. Ciemię z delikatnymi podłużnymi zmarszczkami. Ubarwienie niebieskie, rzadziej (u samców) niewyraźnie dwubarwne i niekiedy z zielonkawym odcieniem. Na osice. ............................ A. pseudocyaneus Kiesenw.

– Mniejszy: 4-5,3 mm i smuklejszy. Ciemię punktowane, bez podłużnych zmarszczek. Ubarwienie niebieskie. Na wierzbach. ................................................................................................................................................................... A. delphinensis Abeille

26. Wyraźnie dwubarwny. Pokrywy ciemne, prawie czarne; przedplecze złoto- miedziano- purpurowe. Ciemię silnie wypukłe. 4-8 mm. Najczęściej na osice ale i na innych topolach i wierzbach. .................................................................. A. pratensis (Ratz.)

– Jednobarwnie czarny z zielonkawym odcieniem. Ciemię słabo wypukłe. 4-6 mm. Na brzozach. .................... A. betuleti (Ratz.)

27. Wierzchołek każdej pokrywy ostro ząbkowany, lekko przypłaszczony, pokrywy zwykle przewężone przed wierzchołkiem. Niekiedy ząbkowanie wierzchołka pokryw mniej ostre, ale wtedy przedplecze krótko, lecz wyraźnie, odstająco owłosione (oglądać z boku).
................................................................................................................................................................................................. 28

– Wierzchołek każdej pokrywy wypukły, z drobnymi i w większości nieostrymi ząbkami, pokrywy o bokach słabo lub nie zwężonych przed wierzchołkiem. Przedplecze najwyżej niezauważalnie owłosione. ............................................................... 29

28. Przeciętnie większy: 7-11 mm. Wierzchołek pokryw mocniej spłaszczony i wyraźnie rozchylony na zewnątrz, co dodatkowo uwydatnia przewężenie pokryw przed wierzchołkiem. Tylny brzeg środkowych ud pokryty szeregiem ostrych ząbków. Stopy szerokie; człony stóp szczególnie tylnych, od 1 do 4 równomiernie rozszerzające się, trzeci człon prawie tak szeroki jak czwarty. Barwa ciała niebieska, zielona, niekiedy głowa i przedplecze ze złocistym lub miedzianym odcieniem. Na topolach, szczególnie
na osice. .....................................................................................................................................................A. populneus Schaefer

– Przeciętnie mniejszy: 4,5-10 mm. Przewężenie pokryw i spłaszczenie ich wierzchołka słabsze. Tylny brzeg środkowych ud bez szeregu ostrych ząbków, najwyżej z drobnymi i przytępionymi. Stopy wąskie; pierwszy i drugi człon tylnej stopy o podobnej szerokości, trzeci niewiele szerszy a czwarty silniej rozszerzony. Ubarwienie bardzo zmienne, najczęściej zielone, niebieskozielone do niebieskiego; samica formy typowej z reguły dwubarwna: głowa, przedplecze i spód ciała złote lub miedziane, pokrywy
zielone. Notowany z wielu drzew i krzewów ale wyraźnie preferuje wierzby. ...........................................................A. viridis (L.)

(Wśród wielu opisanych form A. viridis wyróżnia się szczególnie forma var. fagi Ratz. Posiada następujące cechy odróżniające od formy typowej: przedplecze na całej powierzchni krótko ale wyraźnie, odstająco owłosione; ubarwienie dość stałe miedzianozielone, rzadiej zielone lub niebieskozielone; u samicy brak wyraźnego kontrastu pomiędzy ubarwieniem przedplecza i pokryw. Na buku.)

29. Przeciętnie większy: 6,5-8 mm. Boczne brzegi przedplecza wyraźnie wykrojone przed tylnymi kątami, tylne kąty przedplecza proste (boczny i tylny brzeg przdplecza tworzą +/- kąt prosty). Pokrywy przed wierzchołkiem nieznacznie przewężone. Ciemię węższe, bardziej wypukłe. Ubarwienie dość stałe miedzianozielone. Na porzeczce, szczególnie czarnej. ............... A. ribesi Schaefer

– Przeciętnie mniejszy: 4,5-7 mm. Boczne brzegi przedplecza równomiernie zaokrąglone, nie wykrojone przed tylnymi kątami, które są rozwarte (niekiedy spotyka się okaz z nieznacznie wykrojonym bokiem przedplecza). Pokrywy równomiernie zwężające się, praktycznie nie przewężone. Ciemię szersze, słabiej wypukłe. Ubarwienie zielone, miedzianozielone, rzadziej z odcieniem niebieskim. Na różach (Rosa) i jeżynach (Rubus). .............................................................................................. A. cuprescens Mén.

30. Pokrywy wzdłuż szwu, na całej długości z podłużnym, płytkim, szerokim wgnieceniem, niekiedy słabo widocznym. Owłosienie pokryw w tym wgnieceniu może być gęściejsze niż na pozostałej części pokryw. Czułki krótkie, czwarty człon tak długi, jak szeroki, następne dużo szersze od swej długości. ................................................................................................................. 31
– Pokrywy bez wgniecenia wzdłuż szwu, równomiernie poprzecznie wysklepione. Pokrywy równomiernie owłosione. Czułki długie, czwarty człon dużo dłuższy od swej szerokości, również piąty człon nie szerszy od swej długości. ............................ 32

31. Żeberko w tylnych kątach przedplecza wyraźnie zaznaczone i ostre. Owłosienie pokryw w podłużnym wgnieceniu wzdłuż szwu wyraźnie gęściejsze niż na pozostałej powierzchni pokryw. Ubarwienie brązowomiedziane. 5-8 mm. Na motylkowych z rodzajów: janowiec, żarnowiec. ..................................................................................................................... A. antiquus Muls.*

(*wg moich obserwacji A. antiquus w Polsce nie występuje. Wszystkie widziane przeze mnie okazy należą do następnego w kluczu gatunku: A. croaticus. Wyjaśnienia również wymaga status podgatunku wykazanego w Katalogu Fauny Polski. W przytoczonej pracy Hochhuth'a (1873) brak opisu ssp. sperkii Solsky a jedynie jest wymieniona goła nazwa. Nie wiadomo również, gdzie mógłby być przechowywany typ tego taksonu)

– Żeberko w tylnych kątach przedplecza mało wyraźne, przytępione. Owłosienie pokryw na całej powierzchni jednorodne. Niekiedy podłużne wgniecenie słabo widoczne, szczególnie w przedniej połowie pokryw. Ubarwienie brązowomiedziane. 6,5-7,5 mm. Na motylkowych z rodzajów: janowiec, szczodrzeniec............................................................................ A. croaticus Abeille
(Z grupy gatunków o krótkich czułkach i biało owłosionych pokrywach, poza 2 w/w, z Europy środkowej podawane były również: A. cinctus, A macroderus, A. albogularis, A. sericans).

32. Przedni brzeg przedpiersia głęboko wykrojony. .......................................................................... A. convexifrons Kiesenw.*

(*i to w zasadzie wszystko, co można powiedzieć na temat tego gatunku. Wszystkie inne cechy podawane w różnych kluczach są wzajemnie sprzeczne. Gatunek znany z literatury, nikt ze znanych mi specjalistów nie widział żadnych okazów. W zbiorze Kiesenwettera jako typ „robi” okaz innego gatunku. Wg mnie zgodnie z w/w cechami mogą tu pasować dwa inne gatunki, znane również z Europy środkowej: A. kubani i A. viscivorus rozwijające się na gązewnikowatych – Loranthaceae).

– Przedni brzeg bardzo płytko wykrojony, lub wręcz bez wykrojenia.
(Spośród gatunków środkowoeuropejskich należą tu A. viridicaerulans i A. roscidus, oba do tej pory z Polski nie wykazane. Pierwszy z nich rozwija się na jeżynach – Rubus, drugi jest polifagiem choć najczęściej rozwija się na krzewiastych i drzewiastych różowatych – Rosaceae).

 


entomo @ 2001-2024 https://entomo.pl